SV Onderdendam

Als de gevoelstemperatuur rond het vriespunt ligt en er toch gevoetbald moet worden, sta je gevoelsmatig al snel met 1-0 achter als je naar SV Onderdendam afreist. Kleinere accommodaties dan Sportpark Harry Visser zijn er bijna niet in de provincie Groningen, parkeren naast het clubgebouw lukt alleen als het niet al te druk is. En met een beetje pech staat je auto door andere auto’s ingesloten. Wel een extra reden om langer te blijven hangen na afloop, dat dan weer wel.

Het is nog niet eens zo heel lang geleden dat de toekomst van SVO aan een zijden draadje hing. Met een spelend elftal, waarvan lang niet iedereen er elke zaterdag kon zijn, kon de vraag hardop gesteld worden of er in de jaren die volgden nog wel een ploeg in de kenmerkende groen-oranje tenues in de regio te zien zou zijn. Het antwoord was ja. Want zo gaat dat in dorpen waar de liefde voor het verenigingsleven in combinatie met de belangrijkste bijzaak ter wereld ter discussie komt: ‘De stekker eruit trekken? Ben jij gek!’

Sterker nog, SV Onderdendam bloeit als nooit tevoren met twee seniorenteams in de reserveklasse, waarvan eentje afgelopen seizoen zelfs kampioen werd. SVO heeft niet veel, maar maakt overal het beste van. Zo is de voormalige bestuurskamer in de kantine inmiddels een soort skybox geworden. ‘Dat wedstrijdformulier kun je ook wel aan de bar invullen ja’, luidde de motivatie. Logisch, zou wijlen Johan Cruijff hebben gezegd. En mocht je nou zelf eens op bezoek gaan bij SV Onderdendam, hou dan met één ding rekening: parkeer je auto nooit op de parkeerplek van de voorzitter. Want die is gereserveerd.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CVO

Al talloze keren vielen we met onze neus in de boter. Dan scheen de zon net perfect op het moment dat wij op een sportcomplex waren, schoten we extra fraaie kiekjes, en verliet je de plaats van bestemming met extra veel voldoening. In Vrouwenparochie hebben we voor het eerst dubbel pech. Als we de oprijlaan van CVO betreden, komt het water werkelijk met bakken uit de hemel. ‘Maar we zijn niet van suiker jongens, of wel?’, klinkt het vanuit onze verwarmde bolide. En zo is het. Maar net als we net hebben besloten om ons vrijwillig kleddernat te laten regenen, volgt de volgende tegenslag.

vv St. Annaparochie

Wij houden van efficiënte kaartverkoophokjes. En dus staan we ineens gezellig met z’n vieren te schuilen onder het kassahokje van St. Annaparochie, waar de architect z’n creativiteit flink op los heeft gelaten. Voor ons is het in ieder geval fijn dat je er droog onder kunt staan, aangezien de hemel in navolging van ons bezoek aan het naburige Vrouwenparochie ook bij ons bezoek aan Sportpark De Waaie nog altijd tranen met tuiten huilt. Als de meest venijnige druppels gevallen lijken te zijn, verkennen we de rest van de kletsnatte accommodatie.

Stormvogels ‘64

We kijken elkaar wat verdwaasd aan als we in Achlum via de Dorpsstraat de Alde Loop in zijn gereden, waar niets er in de verste verte op wijst dat er voetbalvelden in de buurt zijn. ‘Je hebt zeker weer eens op het huisadres van de secretaris genavigeerd?’, klinkt het. Lachend stappen we uit onze auto, want de straat loopt aardig dood en lopend moeten we het onderkomen van Stormvogels ‘64 ook wel kunnen vinden is de redenering. Als we richting de Bakkersteeg lopen, groet een vrouw met hond ons. We zien haar denken: ‘Wie zijn jullie en waarom in de lieve vrede zijn jullie in hemelsnaam in Achlum?’

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal