vv Hardegarijp

Tribune vv Hardegarijp
Bij onze sportparkvisites zijn we doorgaans snel tevreden. Om te beginnen met een geopend hek, want sfeerproeven doen we bij voorkeur niet aan de buitenkant van het hek. En aan de Jintewarren in Hardegarijp hebben we geluk. Want als we de parkeerplaats van sportpark De Warren opdraaien, zien we al iemand op het hoofdveld rondtuffen op iets wat moet doorgaan voor een kunstgrasonderhoudsmachine. Wat het wel precies is willen we bewust niet weten. Niet dat we allergisch zijn voor kunstgras; een hoofdveld van natuurgras is gewoon altijd +1. Maar goed, we kunnen doorlopen, daar ging het om.

En eerlijk is eerlijk, kunstgras op het hoofdveld of niet, bij Hardegarijp – VVH voor intimi – is het prettig rondhangen. De kleedkamers en kantine zijn ondergebracht in een gebouw dat er in de jaren 70 ook al stond. ‘Daar word ik nou vrolijk van’, zou Rob Geus hebben gezegd als hij van de sportparkpolitie was geweest. Het bijveld, een prima natuurgrasveldje, en vooral de tribune zijn gewillige prooien voor onze camera. Die tribune was er overigens nooit geweest als Jan van der Veen en Wiebe de Ringh rond de eeuwwisseling vonden dat ook op De Warren eentje moest komen. Er werd bij Drenthina in de keuken gekeken en niet veel later stond ook in Hardegarijp fier een tribune langs het hoofdveld. En dankzij de tomeloze inzet van vrijwilligers gebeurde dat nagenoeg zonder kosten voor de club. Een huzarenstukje.

Sportief gezien kende Hardegarijp vooral in de jaren 90 hoogtepunten die nooit meer uit de geschiedenisboeken zullen verdwijnen, met twee promoties naar de Eerste Klasse, nog altijd het hoogste niveau waarop de hoofdmacht ooit acteerde. Op het moment van schrijven dreigt degradatie naar de Derde Klasse, maar wie weet valt er volgend seizoen aan het eind van de rit juist weer wat te vieren. Moeten de spelers het alleen niet aanpakken zoals Sjoerd Visser in de tijd dat Hardegarijp nog voetbalde op de plek waar dorpshuis De Schalmei jarenlang stond. Zijn schuur grensde daar aan het veld en na afloop mocht iedereen altijd in zijn schuur omkleden. Maar alleen als Sjoerd in de basisopstelling stond. Of is dat nou boerenslimheid?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vv Gruno

De nettenhouders zijn geknapt, op het hoofdveld maken madeliefjes de dienst uit en gevoetbald wordt er al helemaal niet. De coronacrisis houdt ook Gruno in haar greep. Toch is er wel degelijk beweging als wij het clubgebouw van Gruno naderen. Een vrijwilliger die de kantine open heeft gegooid om wat werkzaamheden te verrichten, staat over een reling geleund een sigaretje te roken. ‘Foto’s schieten? Ga gerust je gang’, zegt hij als we uitleggen wat we komen doen. En dat horen we graag. Als hij vraagt waar we dat allemaal doen en wij vertellen dat we heel district Noord willen afvinken, verslikt hij zich bijna in z’n peuk. ‘Dat krijgen jullie vandaag niet meer af’, zegt-ie grijnzend.

Groen Geel

Het moet ergens in de jaren 90 zijn geweest dat Groen Geel haar onderkomen in het Groninger stadspark moest verlaten vanwege de bouw van de Gasunie, en daardoor min of meer noodgedwongen neerstreek op Corpus den Hoorn. De verhuizing kwam de club niet bepaald ten goede en veel leden gaven er de brui aan, waardoor het bestaan van de club ineens aan een zijden draadje bungelde. Dat draadje bleek gelukkig sterk genoeg om de club levensvatbaar te houden: via een heuse actie werden nieuwe leden warm gemaakt om voor Groen Geel te gaan spelen en zo maakte de club door de jaren heen alsnog een mooie groei door.

VV Sleen

Bij ons rondje Zuidoost-Drenthe ligt ook Sleen op de route. Dat doet ons bij een blik op de kaart afvragen waarom er wel een Noord-Sleen is, maar de zuidelijke variant ontbreekt (of andersom). Maar dat mag de pret niet drukken als de Oldenhoffstraat in zicht komt. Daar zie je helemaal niets van een windrichting en is Sleen gewoon Sleen. Daar houden we van, die duidelijkheid. Waar we ook van houden is het horecapunt langs het hoofdveld, al matcht de Bordeauxrode kleur van het hokje niet helemaal met het Sleen-rood. Maar ach, een kniesoor die daarop let.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal