01-home

Organisatieman Armando Groot: ‘Als ik een plan heb, ga ik het doen’

Hij is weer terug in de wereld waar hij sinds zijn jongste jaren zo ontzettend van houdt: het amateurvoetbal. Nadat Armando Groot in zijn jeugd in de omgeving van Nijmegen als voetballer actief was, verzet hij nu als vrijwilliger beulswerk voor NEC Delfzijl. Ook buiten de club is hij een actieve doener in voetballerij, met onder meer een eigen regioteam als gevolg. ‘Met enthousiasme moet je net bij mij zijn, dan komt het organisatiemannetje in mij naar boven en ga ik het regelen.’

Als klein jochie trapte Armando tegen een bal op de velden van CSV Oranje Blauw uit Nijmegen. ‘Een klein christelijk clubje waar ik een heel mooie tijd heb gehad’, herinnert de hoofdrolspeler zich. ‘Mijn halve familie was daar actief. Achter de bar, als jeugdleider en trainer, lijnentrekker. Je kunt het zo gek niet bedenken of iemand uit mijn familie deed het voor die club.’

Diego Armando Maradona

Armando komt dan ook uit een echte voetbalfamilie. Of zijn voornaam iets met dat feit te maken heeft? Hij moet lachen: ‘Van Diego Armando Maradona bedoel je? Mijn vader werkte veel in Zuid-Amerika en was een enorme fan van hem! Zo kom ik aan mijn naam inderdaad. Mijn vader heeft mij aangestoken, want sinds ik zeven ben is Maradona mijn voetbalheld.’ De glimlach op zijn gezicht wordt nog breder. ‘Kijk maar eens in de paspoorten van mijn kinderen.’

Je kunt het zo gek niet bedenken of iemand uit mijn familie deed het voor die club

Zijn jongste zoon heet Diego, terwijl de anderhalf jaar oudere Miguel als tweede naam Armando heeft. Laatstgenoemde is ook de reden dat Armando na een jarenlange afwezigheid weer terugkeerde in het amateurvoetbal. ‘Toen ik bij Oranje Blauw speelde, werd ik gevraagd om naar Quick 1888 te komen’, blikt Armando terug. ‘Dat was een aardig niveau. We speelden in de Snickers of Coca-Cola competitie zoals dat toen heette en moesten het vaak opnemen tegen de tweede teams van NEC, Vitesse en Top Oss. Daarna ben ik nog overgestapt naar De Treffers, waar ik in de A1 heb gespeeld en vaak als bankzitter mee mocht met het eerste. Omdat ik daarna beroepsmilitair werd, ben ik uit de voetbalwereld verdwenen. Tot Miguel plots wilde voetballen. NEC Delfzijl lag in onze achtertuin. Na één training bij de kabouters mocht hij direct naar de mini-pupillen. Zo ben ik bij NEC betrokken geraakt.’

Miguel (zijn oudste zoon) bracht Armando terug in het amateurvoetbal

Van trainer tot de toernooicommissie

Armando groeide op in Nijmegen. Zijn moeder verhuisde naar Delfzijl omdat ze daar een café overnam. Hij had dezelfde droom als zijn moeder. ‘Daarom ben ik haar achterna gegaan en in Delfzijl komen wonen.’ Zijn blik wordt serieuzer. ‘Een motorongeluk dwarsboomde echter mijn plannen. In plaats van het zoeken naar een geschikt pand, lag ik lange tijd in het ziekenhuis. Uiteindelijk ben ik niet meer teruggegaan en in Delfzijl gebleven.’

Inmiddels is hij drie jaar als vrijwilliger actief bij NEC Delfzijl. Erin gerold als trainer van de kabouters. Af en toe werd hij gevraagd om in te vallen bij de mini-pupillen. Daar merkte hij op dat zijn zoon in een talentvol groepje zat. ‘Daarom heb ik geroepen dat we er een F8 van moesten maken. Dat leek iedereen een goed idee, maar er kwam geen actie. Dus heb ik het opgepakt.’

Toen ben ik zelf toernooien gaan organiseren. De kosten betaalde ik uit eigen zak

Armando bouwde snel naam op binnen de club. Hij zette de F8 op en werd trainer/coach. Het jaar daarna was hij leider van F3. En hij pakte door. ‘In korte tijd had ik al door dat er voor de selectieteams veel toernooien waren, maar voor de lagere jeugdteams bijna niet. Die werden gewoon niet georganiseerd. En weet je, ik ben iemand die graag dingen organiseert. Houd van aanpakken, bezig zijn. Dus pakte ik de handschoen op en ben ik zelf toernooien gaan organiseren. De kosten betaalde ik uit eigen zak. Bekers, medailles, dat soort dingen.’

Het duurde niet lang voordat Armando de toernooien voor de gehele jeugdafdeling van NEC Delfzijl regelde. Nu wel in samenwerking met NEC, dat zorgde voor onder andere de sponsoring. De geboren Nijmegenaar werd in zijn eentje de toernooicommissie van de club. Een enorme job. Dus regelde hij versterking. ‘Nu doe ik het samen met Pieter Grotendorst, we vormen een goed team. Ook hebben we een drieling binnen de club, drie meiden die ontzettend veel vrijwilligerswerk doen. Dat zijn toppers, ben ik erg trots op.’

Hij is blij met NEC Delfzijl en met de hulp die hij krijgt. Liever treedt hij zelf niet op de voorgrond. Laat hem maar achter de schermen bezig zijn. ‘Weet je, eigenlijk houd ik er niet zo van om over mezelf te praten’, laat hij weten. ‘Ik word geholpen door veel mensen, en door heel NEC eigenlijk. Dat wil ik absoluut benadrukken, het is zeker geen grote Armando Groot-show. NEC is een schitterende club en ik vind het mooi dat ze mij de mogelijkheid hebben gegeven om van alles te organiseren.’

NEC is een schitterende club en ik vind het mooi dat ze mij de mogelijkheid hebben gegeven om van alles te organiseren

‘Thuis zitten is niets voor mij’

Officieel is hij nu geen leider van een jeugdelftal meer. Wel staat hij elke zaterdag langs de lijn bij de teams van zijn zonen. ‘Als supporter’, verduidelijkt hij. ‘Maar niet als schreeuwende vader hoor. Laat ze lekker voetballen man. Af en toe een positief woordje, verder sta ik vooral gewoon te genieten.’ Hij draagt bij NEC nu de officiële functie van toernooicoördinator. Tussendoor zette hij samen met onder andere Hoofd Jeugdopleiding Allard Janssen nog een plan voor interne scouting op poten, waarbinnen hijzelf nu als scout actief is. Vanwaar dat fanatisme? ‘Ach, dat is zo gegroeid. Het organiseren van dingen vind ik leuk, lekker bezig zijn. Thuis zitten is niets voor mij joh. Ik vind het mooi om kids een leuke dag te geven. Als ze na afloop met een lachend gezicht met een beker of medaille staan, heb ik een topdag. Ja, echt. Er is weinig mooiers dan dat.’

Voor thuis zitten heeft Armando ook helemaal geen tijd. Naast zijn activiteiten voor NEC Delfzijl volgt hij momenteel ook een opleiding die veel tijd in beslag neemt. ‘Vanwege mijn motorongeluk kwam ik moeilijk aan de bak. Nu ik dat ongeluk volledig achter me heb gelaten, ben ik me aan het omscholen. Maar zolang ik de tijd nog heb, blijf ik lekker voor NEC bezig. Bezig zijn in de voetballerij is veel te mooi.’

Regioteam Groningen

Dat laatste lijkt bij Armando een understatement. Want naast zijn inzet voor NEC zette hij onlangs een volgend project op touw: een regioteam. Zijn zoon Miguel was inmiddels actief in de voetbalschool van FC Groningen en daar ontstond een vriendengroepje dat het erg goed met elkaar kon vinden. ‘En ze konden allemaal goed voetballen natuurlijk’, roept Armando opgetogen. ‘Als ouders krijg je bij de voetbalschool ook wel snel een band met elkaar. Je gaat allemaal mee naar trainingen, toernooien, noem maar op. Het leek me leuk als het groepje jongens vaker met elkaar ging voetballen in de vorm van een regioteam. Dat idee heb ik voorgelegd aan de ouders en die reageerden enthousiast. Moet je net bij mij zijn, dan komt het organisatiemannetje in mij naar boven hé, dan ga ik het regelen.’

En dat enthousiasme blijkt. Na enkele oefenpotjes tegen hoog aangeschreven amateurclubs toog het “regioteam Groningen” naar een toernooi in Duitsland. Bij de Aurich Cup werd de finale na pingels verloren. ‘Mooi man, we hadden afgesproken bij de grens. Gingen we dan, in colonne. Nederlandse invasie, schitterend. Op het toernooi kwamen we alle rondes door en moesten daarom nog een dag terugkomen. Na afloop nam iemand van de Duitse bond contact met me op. Hij had de leiding over een team uit de regio Oldenburg/Bremen, vergelijkbaar met het JPN hier in Nederland en wilde graag tegen ons spelen. Lijkt me hartstikke mooi. We hebben eigen kleding, een logo, tassen, sponsoren. Van Antoon Velis, wedstrijdsecretaris bij NEC, mogen we trainen op de velden in Delfzijl. Kwestie van organiseren.’

Mooi man, we hadden afgesproken bij de grens. Gingen we dan, in colonne. Nederlandse invasie, schitterend

De bezige bij blijft voorlopig nog even rondvliegen, want er staat weer een nieuw idee in de steigers. In zijn rol als toernooicoördinator merkte hij hoe lastig het kan zijn om deelnemers voor toernooien te strikken. ‘En daarnaast wilde ik zelf graag ook toernooien spelen bij andere verenigingen, hier of in de Randstad. Hoe kon ik dat nou makkelijk regelen?’ Zo ontstond bij Armando het idee om een app te maken. Hij legt uit: ‘Verenigingen die toernooien organiseren kunnen die in de app zetten. Andere teams kunnen zich dan inschrijven. Stel ik wil met mijn ploegje een keer naar Amsterdam om daar een toernooi te spelen. Dan kan ik via de app zien welke toernooien er zijn in een straal van bijvoorbeeld vijf of tien kilometer, op welke datum, welk niveau en welke teams zich al hebben ingeschreven. Als ik mijn team inschrijf, krijgt de organisator een melding.’ De app is inmiddels volop in ontwikkeling. Het past helemaal bij Armando. ‘Haha, ja dit is dan echt weer iets voor mij. Als ik een plan heb, ga ik het doen!’

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal