_DSC0215

De belangrijkste bijzaak in het leven

Voetbal is een prachtig spel. Voor velen, waaronder ik mijzelf ook moet scharen, is het de belangrijkste bijzaak in het leven. Dagenlang kan ik met vrienden ouwehoeren over de resultaten van het weekend, zowel van onze favoriete clubs als van onze eigen kelderklasseteams. En wat voelt dat op zulke momenten dan belangrijk. Alsof de aarde niet voor niets geschapen is in de vorm van een voetbal, zullen we maar zeggen.

Echter, voor je het weet word je met je neus op het feit gedrukt dat voetbal toch écht maar een bijzaak is. Aan het begin van deze zomer hebben mijn voetbalvrienden en ik afscheid moeten nemen van een zeer gewaardeerde vriend, na een heftig ziekbed. Hij is net als ik opgegroeid met het perfecte voetbaltalent voor de kelderklasse, maar ook met net zoveel liefde voor de bal en misschien nog wel meer het ouwehoeren over het spelletje. Met hem speelde ik in een zaalvoetbalteam en daarnaast begeleidden we een tijdje gezamenlijk een jeugdteam van de vereniging waar we groot werden. Maar of we nou wonnen of – wat iets vaker voorkwam –  verloren, er werd altijd nagezeten en vooral een tijdlang nagepraat over de wedstrijd. Over gemiste kansen, prachtige goals en domme overtredingen. En oké, de scheidsrechter gaven we ook weleens  de schuld van een negatief resultaat. Het maakte zulke dagen altijd iets om naar uit te kijken, ondanks dat winnen geen vast onderdeel was van het programma.

Het is pijnlijk om te bedenken dat deze momenten nu definitief tot het verleden behoren. Het heeft een tijdje geduurd totdat ik dat kon  accepteren. Sterker nog,  eigenlijk accepteer ik het nog steeds niet voor de volle honderd procent. Er ging een periode voorbij dat ik niet aan voetbal moest denken. De zomerstop kon niet op een beter moment komen. Even geen bal, heerlijk.

Althans, dat dacht ik. Zelf had ik de overtuiging dat ik voetbalmoe was. Maar het ligt iets  genuanceerder. Het was geen voetbalmoeheid, het was opkijken tegen dat eerste moment dat je weer een stap zet op het sportpark. Dat park waar zoveel gezamenlijke herinneringen liggen. Een week geleden heb ik die  eerste stap weer gezet. En in plaats van een gevoel van verdriet, overheerste een soort  geluk. Geluk dat we veel mooie momenten mochten delen met vrienden op deze plek. En dat is iets om voor altijd te koesteren.

Ja, voetbal is een bijzaak in het leven. Maar wel een heel belangrijke. Daarom gaat de blik weer vooruit. Ik kijk weer uit naar het moment dat de bal gaat rollen, dat we weer vele sportparken mogen bezoeken met al hun eigen mooie of aparte eigenschappen, en naar de derde helften die zullen volgen. En naar de momenten waarop we de scheidsrechter, terecht of onterecht, weer zullen beschuldigen na een nederlaag. Want aan een gebrek aan talent kan dat toch niet liggen?

Erik Kloosterman

Heb jij interesse om een column te schrijven voor Over de Bal?
Neem contact met ons op via info@overdebal.nl!

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal