GVAV Rapiditas

Welk sportcomplex in de gemeente Groningen ligt min of meer op een eiland? Stel de vraag aan een gemiddelde amateurvoetballiefhebber en niet veel van hen zullen op de proppen komen met de Groninger Voetbal en Atletiek Vereniging (GVAV) Rapiditas, maar toch is het zo. Wie Sportpark Kardinge vanaf de Bieskemaar wil betreden, moet geluk hebben dat het hek van het enige toegangspad geopend is, anders kun je onverrichter zake rechtsomkeert maken. Tenzij je over flink wat sprongkracht beschikt om de brede sloten eromheen te trotseren.

Gelukkig is het hek geopend als wij een rondje over Sportpark Kardinge maken. Gelukkig ook maar, want het verspringen laten we liever over aan leden van Groningen Atletiek, waar de atletiektak van GVAV sinds 2003 onder valt. Sinds 1999 voetbalt GVAV op het onderkomen tussen de stadswijken Beijum en Lewenborg, waar de onmiskenbare clubkleuren (blauwe shirts, witte broeken en rode sokken) verdedigd worden. Soms nog weleens met gemengde gevoelens, want een briesje op de Grote Markt kan op Sportpark Kardinge zomaar aanvoelen als windkracht 7. Een onderkomen dat ruimte biedt voor de talloze jeugdteams van de opleidingsclub, al zullen de oudgedienden van GVAV stiekem nog weleens terugverlangen naar het oude Stadion Oosterpark en het Van Starkenborghcomplex.

Dan komen de namen van Martin Koeman, Rikkert la Crois of Otto Roffel snel naar boven. Of, recentelijker, Leandro Bacuna, Martin Drent en Kurt Elshot. En GVAV brengt nog steeds menig voetbaltalent voort. Zo plukte FC Barcelona in 2013 Stadjer Fode Fofana, die inmiddels op de deur klopt bij de hoofdmacht van PSV, weg van Sportpark Kardinge. GVAV zal mede door haar roemrijke historie altijd een naam blijven die ook ver buiten Groningen bekend in de oren klinkt. GVAV als springplank naar het profvoetbal? Menig jong voetballertje zal ervan dromen. Maar clubidentiteitbewakers als Ingmar Liezenga, Arco Bartelsman en Boyd Kooi zullen beamen: één lange voetballoopbaan in het shirt van GVAV kan ook best heel mooi zijn.

 

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vv Buinerveen

‘Zou het hek gesloten zijn?’ Als we de parkeerplaats aan de Noorderstraat in Buinerveen met onze bolide op draaien, stellen we onszelf een vraag die vaker wordt gesteld. Maar als in een oogopslag blijkt dat we het onderkomen van VV Buinerveen ook via een hoek op het hoofdveld op kunnen wandelen, zijn we weer van een extra dilemma verlost. Terwijl we daar een kijkje naar het hoofdveld nemen, gaat het hek bij de ingang open: ‘Moi luu’, klinkt het.

SVZ

Zoals je een tenniswedstrijd volgt, bewogen onze ogen ook even toen we Zeijen in reden. ‘Ik zie ‘t veld al, daar rechts’, klinkt het. ‘Ja, maar links ook’, wordt er aangevuld. De blikken gaan van links naar rechts en weer vice versa. Warempel, SVZ beschikt over twee voetbalvelden, gescheiden door een rustiek dorpsweggetje. Onze voetbalharten zijn nu al gestolen, en dan moeten we de auto nog uitstappen.

vv Nieuweschans

Clubs uit de grensstreek kenmerken zich omdat het er vaak net even anders aan toe gaat dan elders. En daar smullen wij natuurlijk van. Neem bijvoorbeeld voetbalvereniging Nieuweschans, voor zover wij weten de enige vereniging die ook een camping exploiteert. En het wordt mooier, want de beheerder van de camping is ook de hoofdtrainer van de zondagploeg en luistert naar de naam Dick Wiebrants (66). En het wordt nóg mooier, want hij was ook speler van de laatste twee seizoenen dat het eerste elftal van Nieuweschans kampioen werd: in 2014-2015 en 1976-1977. Zo, weet u dat ook weer.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal