Sportpark reportages

Tussen Hoogezand en Slochteren strijken we neer op Sportpark Froombosch. En dan kun je wel raden bij welke club we zijn. ‘Heb je wel gehoord van de club die Froombosch heet, recht op het doel af, al kost het ook zweet’, zo begint het clublied van de blauw-witten. Maar bekender is het stuk ‘Wij zijn de jongens, we horen bij elkaar, het clubje Froombosch, is van zessen klaar’. En daar kun je best wat uithalen als je de club Froombosch wil beschrijven.

'Kunnen we in Van der Valk niet even aanschuiven voor de lunch?' Als we Zuidbroek binnenrijden, klinkt de opmerking al even triomfantelijk als gemeend. Het dorp langs de A7 wordt steevast geassocieerd met de hotelketen, maar we zijn onvermurwbaar en zetten rechtsreeks koers naar de Heiligelaan. Daar vinden we namelijk het onderkomen van de Zuidbroek-Noordbroek Combinatie, oftewel ZNC. Alhoewel, daarvoor moet eerst nog een oprijlaan getrotseerd worden richting de parkeerplaatsen, eentje die voor menig buschauffeur nog een hele uitdaging is. Maar eenmaal bij de ingang word je wel welkom geheten door een windhaan bovenop het kassahokje. Waar zie je dat nou?

Ook Harkstede laten we niet links liggen. Een vereniging die in de jaren 20 het levenslicht zag als VIOD (Voetballen Is Ons Doel), later HSVV (Harkstede-Scharmer voetbalvereniging) werd, maar officieel werd ingeschreven als VV Harkstede, omdat beide clubnamen al bestonden. En zo staan we ineens op Sportpark Hamstede, net buiten het dorp. Hoewel het terrein nog maar twintig jaar bestaat en dus relatief nieuw is, biedt het genoeg leuke details. Zoals het kassahokje bij de entree, opgetrokken in de clubkleuren én voorzien van clublogo. Als we op het parkeerplaats zijn is het nog even spannend of het toegangshek geopend is. Maar als de deurklink naar beneden valt, stijgt luid gejuich op. Niets zo vervelend als een afgesloten accommodatie.

Gevoelsmatig arriveren we nét op tijd op Sportpark Zuiderstraat in Muntendam. Niet alleen omdat de zon nog schijnt, terwijl er in de verte regen in de lucht hangt, maar ook omdat we nu nog de toch wel kenmerkende tribune langs het hoofdveld kunnen aanschouwen ‘Hebben we ooit overgenomen van een zaalvoetbalvereniging in Den Helder omdat hun sporthal gesloopt werd’, zegt een vrijwilliger die ons op het onderkomen ziet rondscharrelen. Hij rammelt met z’n sleutelbos en laat ons ook meteen vol trots de kantine zien. Daarin hangen aan de muur onder meer schetsen voor de nieuw te bouwen tribune, maar de klompen in clubkleuren vinden we pas echt een potsierlijk hoogtepunt.

Natuurlijk staat ook Sportpark Ewensborg op ons lijstje, al was het maar vanwege de historie. Ooit stonden er in Siddeburen twee borgen, waarvan het steenhuis van de familie Ewens er eentje was. Zie je weinig meer van, maar met de sportparknaam is een stukje Siddeboerster historie bewaard gebleven. Op wedstrijddagen tellen we dan ook met liefde €2,50 voor een programmaboekje neer, maar op een verlaten vrijdagmiddag kun je gewoon doorlopen. Of nou ja, verlaten, alleen als je de onvermoeibare robotmaaier niet meerekent. Terwijl wij ons rondje doen, levert die de nodige arbeid om de grasmat strak te krijgen voor het voetbalweekend dat nadert.