Sportpark reportages

Terwijl de laatste resten nevel van de velden af dwarrelen, tuurt Albert Wildeman tevreden over het hoofdveld van Meedhuizen. Meer dan dertig jaar was hij voorzitter van de lokale voetbaltrots, maar hij heeft het stokje inmiddels overgedragen. Niet onbelangrijk, want zoals het een vrijwilliger met hart voor de zaak betaamt, schaakt hij op meerdere borden tegelijk. Zo runnen Albert en zijn vrouw Eke ook de enige dorpswinkel die Meedhuizen rijk is en dat is minstens zo belangrijk voor de levensvatbaarheid van een dorp als een voetbalvereniging.

Windmolens, windmolens en nog eens windmolens. Voor een bezoek aan Woldendorp heb je onderweg het idee dat je door uitgestrekte polders naar het einde van de wereld rijdt. Maar al was dat zo, dan is Woldendorp een prima eindbestemming. En als de zon schijnt, is zo’n ritje best aangenaam zo blijkt. Doel van ons bezoek is voetbalvereniging WEO, dat staat voor Woldendorp en Omstreken. En aan omstreken geen gebrek rondom Woldendorp, zoveel wordt ons al snel duidelijk. Bij aankomst worden we wat raar - ‘wel bin joe dan?’ - aangekeken, maar na een welgemeend ‘moi’ is het alweer prima. Ook hier kost vriendelijk zijn niks extra’s.

In de Randstad zullen onwetenden denken dat alle Groningse voetbalvelden eruitzien zoals de entree van Wagenborger Boys. Bij de meeste clubs word je verwelkomd door een saaie parkeerplaats of - in gunstige gevallen - een fraaie toegangspoort, maar in Wagenborgen rij je rechtstreeks op een boerderij af. Kan ook eigenlijk niet missen in een van oorsprong agrarisch dorp. In de tuin van de boerderij staat aangegeven dat je op het Burgemeester T.J. Van Kampen Sportpark bent aanbeland en daarna wordt aan je rechterhand al snel het daadwerkelijke onderkomen van Wagenborger Boys zichtbaar. Tot zover ook de romantiek, want het hoofdveld is van kunstgras.