Sportpark reportages

Het is een frisse vrijdagochtend, als de laatste slierten nevel wegtrekken op Sportpark Hertog van Saxenlaan in Franeker. Op het hoofdveld speurt een scholekster naar wormen en dus hoeven we de vogel niet aan de achterzijde van de accommodatie te verwachten, want daar maken twee kunstgrasvelden de dienst uit. Vaste volgers weten dan wel waar wij ons het liefst begeven: de natuurgrasvelden aan de voorzijde van het complex. De Auke de Vries-tribune, met daarachter de woningen aan de Hertog van Saxenlaan en Noorderbleek, terwijl de Martinikerk toezicht houdt; dit sportpark heeft iets Belgisch. En dat is een compliment.

In dorpjes is het altijd maar weer afwachten wat je tegenkomt als je de plaatselijke voetbaltrots voor het eerst met een bezoek vereert. Helaas voor ons begint een bezoek aan Tzummarum wat onfortuinlijk, als één van ons op de Buorren de autodeur opengooit en direct in een plas stapt. Hadden we kunnen weten, nadat er net een flinke regenbui was overgewaaid. En ach, past ook wel een beetje bij het echte campinggevoel. Want VV Tzummarum grenst precies aan recreatiepark De Friese Wadden. Zul je net zien: ben je op zaterdag lekker aan het barbecuen, verpest een verdwaalde bal je zorgvuldig gemarineerde procureurlapjes.

‘Waar gaat de reis heen?’, klinkt het in onze bolide. ‘It Lyntsjepark’, is het antwoord dat volgt. Een naam waar niet meteen een aha-erlebnis bij volgt, maar toch zit er wel degelijk een prachtverhaal aan het onderkomen van voetbalvereniging Tzum, waar de reis naartoe gaat. Het is namelijk het dorp waarin de lijntjesnijders wonen, waar de naam van het sportparkje dan weer van afgeleid is. Omdat het gros van de lezers dit verhaal vermoedelijk niets zegt, zijn wij niet te beroerd om die bijnaam hier nog even uit de doeken te doen.

We kijken elkaar wat verdwaasd aan als we in Achlum via de Dorpsstraat de Alde Loop in zijn gereden, waar niets er in de verste verte op wijst dat er voetbalvelden in de buurt zijn. ‘Je hebt zeker weer eens op het huisadres van de secretaris genavigeerd?’, klinkt het. Lachend stappen we uit onze auto, want de straat loopt aardig dood en lopend moeten we het onderkomen van Stormvogels ‘64 ook wel kunnen vinden is de redenering. Als we richting de Bakkersteeg lopen, groet een vrouw met hond ons. We zien haar denken: ‘Wie zijn jullie en waarom in de lieve vrede zijn jullie in hemelsnaam in Achlum?’

Wat betekent vooruit op z’n Fries? ‘Foarút’, om het antwoord meteen maar te verklappen. Tevens de naam van de plaatselijke voetbalvereniging in Menaldum. Een mooie originele naam, al had het niet heel veel gescheeld of de zaterdag-vierdeklasser had MVV (Menaldumer Voetbalvereniging) geheten. Op 22 augustus 1963 staken bestuursleden van zondagvereniging Foarút en zaterdagvereniging Typhonia de koppen bijeen: de sentimenten moesten maar even opzij worden gezet, want de trainingsopkomst was ronduit beroerd. Beide clubs gingen onder Foarút verder, want MVV (uit Maastricht) bestond al en kopiëren mocht niet. ‘Als er maar op zaterdag gevoetbald wordt’, redeneerde het Typhonia-bestuur. En zo was fusievereniging Foarút een feit.

‘Wacht eens even, als Dronrijp hier voetbalt, waar gaan we dan straks naartoe?’ We lopen op sportpark Schatzenburg in Menaldum als we in één oogopslag zien dat Foarút én Dronrijp hier de dienst uitmaken. En dat terwijl we ook nog een bezoekje aan Sportpark Welderingsstrjitte (De Ring) in Dronrijp hebben staan, zien we op onze kaart. Met vraagtekens alom zetten we een half uur later alsnog koers naar Dronrijp. ‘Zou het een verlaten sportpark zijn?’, vragen we ons af als we De Ryp binnenrijden. Op die vraag volgt een snel antwoord.

Het is een wat bewolkte middag als wij Sexbierum in rijden. Toch wel een iconisch plaatsje, want als er in Noord-Nederland een plaatsnaam is waar de nodige grappen en grollen over gemaakt zijn, is het Sexbierum wel. Marketingtechnisch had de plaatselijke voetbalvereniging daar best een slaatje uit kunnen slaan dachten wij, maar de club in kwestie – AVC – staat voor Algemene Voetbal Club. Tja, waarom tenslotte moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Misschien is het wel omdat het niet alleen voetbal is dat de boventoon voert op Sportpark De Lytse Trije. Zodra we het onderkomen betreden zien we ook een basketbalveld en een kaatsveld.

‘SF? Waar staat dat voor, sciencefiction?’ Als we op onze routekaart zien dat we een bezoekje mogen brengen aan SF Deinum, is het voor ons gissen naar de afkorting van twee letters. ‘We gaan dat sportpark niet op voordat we weten wat het betekent’, klinkt het. Gelukkig is Google ons gunstig gezind. ‘Sportferiening’ blijkt het antwoord waarnaar we op zoek waren. Tja, als je de Friese taal niet machtig bent, had je dat nooit kunnen raden. Maar nu weten we het dus. En u ook. Overigens hadden we onszelf deze vraag vijf jaar geleden nog niet hoeven stellen. Toen heette SF Deinum nog Sparta ‘59, vernoemd naar Eredivisionist Sparta uit Rotterdam, die in 1959 landskampioen werd. Ajax ‘59 of Feyenoord ‘59 had dus ook zomaar gekund in Deinum. Maar het werd Sparta.

‘Zelf halen!’ Hoe vaak hoor je die term wel niet op een amateurvoetbalveld? Ja, nu helaas wat minder. Maar normaal gesproken kun je het vooral in de laagste regionen van het amateurvoetbal al binnen het kwartier op twee handen tellen. Wij zijn benieuwd hoe vaak dat in Marssum het geval is geweest. ‘Waarom?’, vraagt u zich nu misschien af, welnu: het geval wil dat het hoofdveld van Sport Staalt Spieren (SSS’68) pal aan de tuinen van enkele woningen aan de Uniastrjitte grenst. Dit is een beeld waar je hart als amateurvoetbalromanticus acuut sneller van gaat kloppen. Maar goed, wel zelf die bal halen dus.