De jeugdafdelingen werkten al langer samen, maar zo’n elf jaar geleden besloten SV Halen en Hijker Boys dat het verstandiger was om volledig te fuseren om voetballen in Hooghalen en
‘Ik gok dat het hermetisch afgesloten is’, klinkt het als we van de parkeerplaats in Doezum lopen richting Sportpark De Leegens. En sinds dat onderkomen vernieuwd is, zit er een hek omheen dat niet bepaald uitnodigt om overheen te klimmen. Maar dat blijkt gelukkig niet nodig. Omdat er blijkbaar ook iemand rondscharrelt in de aangrenzende multifunctionele accommodatie, kunnen we probleemloos doorlopen. En dat was precies de bedoeling, want er staat een bezoek aan Fc Grootegast op het programma.
Je herkent de situaties vast wel van filmpremières of bij grote hotels: een grote auto komt eraan rijden, zet gasten pontificaal voor de ingang af, waarna de auto weer verder rijdt. In Zuidhorn kan precies hetzelfde, alleen hebben we het hier niet over een hotel, maar over de plaatselijke voetbalvereniging Zuidhorn. Een chique entree is dus mogelijk bij één van de grootste clubs van het Westerkwartier, die bovendien een prachtig bosrijk onderkomen heeft: het Johan Smitpark.
‘Als de lijnen scheef zijn, mogen ze mij erop aankijken’, klinkt het lachend. Het is de vuurdoop van vrijwilliger Klaas als lijnenkalker op Sportpark Olde Wierden van vv Opende, zo vertelt hij ons, maar hij verricht z’n taak met een brede grijns. Groot gelijk heeft-ie, want de zon schijnt en het onderkomen van het meest westelijk gelegen dorp van de provincie Groningen ligt erbij als een biljartlaken. En eerste keer of niet, op de kalkkunsten van Klaas valt wat ons betreft weinig aan te merken. Een vrijwilliger om te koesteren dus.
Als je een stad of dorp alleen bezoekt om er jaarlijks een balletje tegen de plaatselijke voetbalvereniging te trappen, is het altijd een kwestie van de automatische piloot volgen als je de auto instapt. Maar wegwerkzaamheden bemoeilijken onze missie echter flink om Sportpark Eekeburen van vv Niekerk op een ietwat normale manier te bereiken. Na driemaal een wegafzetting te hebben getroffen, is het bij alternatieve route nummer vier wél raak. Het kost wat moeite, maar dan heb je ook wat.
Het moet ergens in de jaren 90 zijn geweest dat Groen Geel haar onderkomen in het Groninger stadspark moest verlaten vanwege de bouw van de Gasunie, en daardoor min of meer noodgedwongen neerstreek op Corpus den Hoorn. De verhuizing kwam de club niet bepaald ten goede en veel leden gaven er de brui aan, waardoor het bestaan van de club ineens aan een zijden draadje bungelde. Dat draadje bleek gelukkig sterk genoeg om de club levensvatbaar te houden: via een heuse actie werden nieuwe leden warm gemaakt om voor Groen Geel te gaan spelen en zo maakte de club door de jaren heen alsnog een mooie groei door.
Zuinig zijn op het historisch erfgoed, je hoeft bij GRC Groningen niet te vertellen hoe je dat moet doen. Een klusje dat GRC-archivaris Ab Gewald wel is toevertrouwd. Mede door zijn inspanningen wordt er in de Groninger Archieven liefst vijftien meter aan documentatie bewaard van 1902 tot 2002. De club uit de stad Groningen voetbalt inmiddels alweer 47 jaar op sportpark Corpus den Hoorn in de stad Groningen, waar druk wordt gewerkt aan creëren van nieuwe historie.
Toegegeven, toen we op pad gingen, wisten we van tevoren dat we naar Beilen gingen. Toch geen hele kleine plaats in Drenthe en het herbergt met vv Beilen en FIT Boys twee voetbalverenigingen op één complex. Maar wie voor de eerste keer op Sportpark Noord-West te gast is, zal toch een beetje verrast zijn door de grootte van het onderkomen. Zoals Oprah Winfrey auto’s uitdeelt (‘you get a car, you get a car and you get a car’), doemt hier het ene na het andere veld op. ‘Verdraaid, daar ligt een veld. Daar ligt nog één en daar wéér één. De teller stopt bij zeven. En dan hebben we het alleen nog over maar over grote wedstrijdvelden.
‘Zo, dat hoofdveld ligt er keurig gemaaid bij zeg’, zegt één van ons als we ons bij de entree van Sportpark De Holten van sv Marum ophouden. Die zin is nog niet uitgesproken, of de correctie volgt al. ‘Dit is niet het hoofdveld, dat ligt daar’, zegt een ander, wijzend naar het aangrenzende kunstgrasveld. Een terreinmeester die ons hoort discussiëren bevestigt dat inderdaad. Voetballen op het hoofdveld zou volgens een omwonende teveel overlast geven, waarna hij is gaan klagen. En blijkbaar met succes. Zonde, luidt ons oordeel.
Als in de verte het geluid klinkt van een naderende trein, gaan we er eens even goed voor staan. ‘Een trein en een voetbalveld in één shot, die ontbrak nog op ons verlanglijstje’, klinkt het. We staan op het hoofdveld van SV de Heracliden in Uithuizermeeden als die trein langs dendert, maar heel goed krijgen we ‘m niet in het vizier. Toch klagen we niet. Bij De Heracliden blijken we namelijk met onze neus in de boter te zijn gevallen, want alles lijkt tijdens ons bezoek aan Sportpark Meij te kloppen.
Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.
Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.
