Misschien ken je het wel. Je verheugt je ergens ontzettend op, maar uiteindelijk valt het toch wat tegen. Een anti-climax van jewelste. Maar heb je het tegenovergestelde ook weleens meegemaakt? Wij wel, toen we zonder enige hooggespannen verwachtingen afkoersten op Hoogte der Heide, de thuishaven van de Gasselte Kostvlies Combinatie, oftewel GKC. Een bescheiden zondag-vijfdeklasser, zo zagen we op de ranglijst. Maar toen wij het entreehek van GKC passeerden, was van bescheidenheid weinig sprake meer.

Blijkbaar is het in Aa en Hunze populair om een basisschool naast het voetbalveld aan te leggen. In Annen zagen we het al, en als we koers hebben gezet naar Gieterveen is het speelkwartier daar ook net los. Als kinderen op basisschool de Oostermoer ons gewapend met een camera sportpark De Hoogkaamp van VV Gieterveen zien betreden, wordt er massaal ‘privacyschending, privacyschending’ op het schoolplein gescandeerd. Nee, aan voorlichting geen gebrek op deze school. Toch laten we het bij kiekjes van de accommodatie.

Quizvraagje: welke Drentse amateurvoetbalclub voetbalt op een terrein dat voorheen werd gebruikt voor moestuintjes? Wie houdt van de belangrijkste bijzaak ter wereld én het Drentse dialect een warm hart toedraagt, komt dan snel uit bij VV Gieten, dat sinds 1955 sportpark De Goorns als thuishaven heeft. En omdat Goorns in het Drents ‘tuingronden’ betekent, heb je direct een antwoord op de quizvraag. ‘Maar Gieten bestaat toch al langer dan 1955?’, denk je nu misschien. Terechte opmerking. Sinds 1925 al, zelfs. En ook daarvoor werd er al volop in het esdorp gevoetbald. Maar nog niet op De Goorns.

Vaak hadden we behoorlijk wat geluk en konden we de rondjes op en langs de vele sportcomplexen probleemloos volbrengen. Maar het moest er een keer van komen. Als we via de Hunzelaan het Hunzepark betreden, vallen de regendruppels plotseling naar beneden op een manier waar zelfs regendansende indianen even van zouden schrikken. Maar goed, we trekken de kragen van onze jassen nog even goed omhoog en zetten met een ferm wandelpasje koers naar sportpark De Hunze. Oplettende lezers hebben dan al in de gaten dat we bij vv Gasselternijveen zijn aanbeland. En we zijn niet de enigen op het sportcomplex. Enkele clubleden die schijnbaar ook aanwezig zijn, hebben een hek aan het Hunzepark opengelaten, wat ons flink wat omlopen scheelt.

Het leven hoeft soms helemaal niet ingewikkeld te zijn. Want stel je voor dat je een accommodatie een naam moet geven, maar er maar niet komt bovendrijven wat nou de meest geschikte is. Bij vv Eext moeten ze vast ook met die discussie geworsteld hebben, maar toen de knoop werd doorgehakt, werd besloten om het gewoon te houden bij wat je ziet als je naar een voetbalveld gaat. En dus voetballen de ‘Eexterossen’ op sportpark ‘t Veld. En dat klinkt ons op voorhand als muziek in de oren.

Als de schoolbel van openbare school De Eshoek luid over het plein galmt, banen de kinderen zich een weg naar binnen. Het is voor ons een mooi startsignaal om de achterzijde van de school te verkennen. Niet in de laatste plaats omdat daar sportpark De Hofakkers van Annen is te vinden. Bij aankomst op de parkeerplaats heb je direct zicht op het kunstgrasveld dat voor de club ongetwijfeld onmisbaar is, maar wij hopen op meer. En gelukkig. Als we doorlopen en het hoofdveld in het vizier krijgen, worden we pas écht vrolijk.

‘Wie zijn jullie, hoe zijn jullie hier gekomen en wat zijn de codes van jullie pinpassen?’ Oké, die laatste vraag verzinnen we er zelf bij, maar ons bezoek aan Sportpark Boerbos van Rolder Boys gaat dan ook niet onopgemerkt voorbij. Een drietal vrijwilligers van de club ziet ons foto’s van de dug-outs, de prachtige tribune en zelfs het kunstgrasveld schieten. En zodra wij in hun blikveld zijn verschenen, wordt iedere stap van ons minutieus gevolgd. Als we bij het clubgebouw zijn aanbeland, hebben we daarom even wat uit te leggen, vinden ze.