Een hard gelag voor de voetbalfamilies Van Tellingen, Kootstra en Kuipers in het dorp, die altijd voor aanvoer zorgden bij THEO. In vroegere jaren kozen spelers uit Odoornerveen en Noord-Sleen er nog weleens voor om te voetballen in ‘t Haantje, maar de iets grotere dorpsclubs hadden vorig decennium een grotere aantrekkingskracht. Dat THEO nog tot 2012 heeft bestaan mag best knap worden genoemd, want in het verleden werd al vaker met een naderend einde geflirt. Maar altijd stonden er weer mensen op die voetbal voor ‘t Haantje behouden lieten blijven. Het leidde onder meer tot de komst van clubs als Ajax en Barcelona naar het pittoreske dorpje, iets wat sommige Haantjes nooit meer zijn vergeten.
Wat wij zo kunnen waarderen aan ter ziele gegane clubs is dat de contouren ervan nog steeds overeind staan, ook in ‘t Haantje, waar de toegangspoort van het oude sportcomplex nog altijd fier overeind staat. Achter het dorpshuis even de ogen sluiten, en je waant je weer in de tijd dat elke thuiswedstrijd een feestje was omdat heel het dorp uitliep als THEO de wei in mocht. ‘Zelfs de doelen staan er nog’, concluderen we tevreden. Even later wordt dat romantische beeld ruw verstoord als een baasje en z’n hond langslopen en de viervoeter z’n poot bij een van de doelpalen omhoog trekt om een plasje te doen. Ach, gelukkig zijn de herinneringen er nog.
