Sportpark reportages

In het puntje van Zuidoost-Friesland is Appelscha onze plaats van bestemming. Geen verkeerd plekje om neer te strijken, want het dorp grenst aan het Nationaal Park Drents-Friese Wold en de nabije omgeving werd in 2007 door lezers van HP/De Tijd uitgeroepen tot mooiste plek van Nederland. ‘Dat belooft wat’, zeggen we handenwrijvend. Of die lezers ook sportpark De Steegde van Stânfries in hun oordeel hebben meegenomen is ons onbekend, maar wij stemmen graag op het sportpark af. We moeten wat geduld opbrengen om de parkeerplaats op te draaien omdat een stoet bejaarden op e-bikes er geen tempo in heeft, maar geduld is een schone zaak.

Er moet ooit een moment geweest zijn, dat ze in Makkinga hebben gedacht: ‘Tot hier en niet verder’. Wilde de trainer autoriteit uitstralen ten opzichte van de wisselspelers? Rookte diezelfde oefenmeester als een ketter, liet-ie tijdens wedstrijd nog weleens een vies scheetje of keek-ie gewoon liever niet naar zijn wisselspelers? Allemaal vragen die opdoemen als wij een blik werpen op de dug-out van de thuisploeg op Sportpark Oosteinde in Makkinga. Een dug-out met een muurtje erin, zodat de trainer van Sportclub Makkinga gescheiden kan zitten van de rest. Misschien was het een type dat weleens een muurtje om zichzelf heen bouwde. Alleen maar vragen.

Als we voorbij het plaatsnaambord van Oldeberkoop tuffen, zijn we gearriveerd in een van de oudste plaatsen van de Ooststellingwerven. Het is de plek waar Sport Vereent tweewekelijks de zwart-witte clubkleuren verdedigt op Sportpark Lunia. Vernoemd naar de monumentale villa die een steenworp verderop dienst doet als hotel. Hoewel er deze middag geen bal rolt, voelt het gesloten hek met sportparknaam al als een half charmeoffensief naar ons toe. Een soort Anfield-toegangspoort, maar dan in de Friese polder. Niets meer aan doen, nooit meer vervangen.

We weten van tevoren eigenlijk zelden wat we op sportparken kunnen verwachten, zo ook bij FC Fochteloo. Als we door het 391 zielen tellende dorp richting het voetbalveld rijden, is de historische klokkenstoel onderweg al hoopgevend. Zou Sportpark Et Legien ook oog voor historie hebben? Op de parkeerplaats worden we verwelkomd door het Korhoen, een kunstwerk dat de in de jaren tachtig in Fochteloo uitgestorven korhoen voorstelt. Direct gaat er een lampje branden, want dit verklaart het logo van FC Fochteloo: een gefotoshopte bal met een korhoen erbovenop. Het clubgebouw deelt de witblauwe brigade met het dorpshuis en een centrum voor prentkunst.