sv Marum

‘Zo, dat hoofdveld ligt er keurig gemaaid bij zeg’, zegt één van ons als we ons bij de entree van Sportpark De Holten van sv Marum ophouden. Die zin is nog niet uitgesproken, of de correctie volgt al. ‘Dit is niet het hoofdveld, dat ligt daar’, zegt een ander, wijzend naar het aangrenzende kunstgrasveld. Een terreinmeester die ons hoort discussiëren bevestigt dat inderdaad. Voetballen op het hoofdveld zou volgens een omwonende teveel overlast geven, waarna hij is gaan klagen. En blijkbaar met succes. Zonde, luidt ons oordeel.

Terwijl de terreinmeester zich daarna bezighoudt om strookjes gras naast het hoofdveld – dat dus geen hoofdveld is – te maaien, doen wij ook een rondje over De Holten. En dat rondje bevalt ons uitermate goed, vooral langs de natuurgrasvelden waar de Marumers over beschikken. De accommodatie werd in 1970 aangelegd, nadat Marum sinds de oprichting vlak na de Tweede Wereldoorlog al op diverse plekken in het dorp had gevoetbald.

Amateurvoetbalromantici zien op sommige sportcomplexen andere dingen dan de gemiddelde voetballiefhebber en dat zorgt ervoor dat we in één klap verliefd worden op veld 3, met de woningen aan de Traverse op de achtergrond en de bushok-dug-outs langs de lijn. Als we ons enthousiasme over het veld kenbaar maken, mengt de terreinmeester zich in het gesprek. ‘Het veld verdwijnt waarschijnlijk omdat er appartementen gebouwd worden’, zegt hij. ‘Onvoorstelbaar’, reageren we. Gelukkig waren we op tijd op De Holten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vv St. Annaparochie

Wij houden van efficiënte kaartverkoophokjes. En dus staan we ineens gezellig met z’n vieren te schuilen onder het kassahokje van St. Annaparochie, waar de architect z’n creativiteit flink op los heeft gelaten. Voor ons is het in ieder geval fijn dat je er droog onder kunt staan, aangezien de hemel in navolging van ons bezoek aan het naburige Vrouwenparochie ook bij ons bezoek aan Sportpark De Waaie nog altijd tranen met tuiten huilt. Als de meest venijnige druppels gevallen lijken te zijn, verkennen we de rest van de kletsnatte accommodatie.
Dugouts op het hoofdveld van FC Wachtum

FC Wachtum

‘Als jullie toch die kant op gaan, Wachtum dan niet vergeten hè!’ Het blijkt soms wel weer hoe belangrijk de meedenkende achterban is. Zodra we op social media aangeven dat we koers zetten naar Zuidoost-Drenthe, volgt deze reactie. Een belangrijke, want net als Sinterklaas geen huizen stilletjes voorbij rijdt, slaan wij geen enkel voetbalveld over. En daar hoort ook FC Wachtum bij. Geen club die onder de vlag van de KNVB opereert, want dat gebeurt onder de naam VV Dalen. Het vijfde elftal van de Dalenaren vormen sinds jaar en dag FC Wachtum.

vv Wagenborger Boys

In de Randstad zullen onwetenden denken dat alle Groningse voetbalvelden eruitzien zoals de entree van Wagenborger Boys. Bij de meeste clubs word je verwelkomd door een saaie parkeerplaats of - in gunstige gevallen - een fraaie toegangspoort, maar in Wagenborgen rij je rechtstreeks op een boerderij af. Kan ook eigenlijk niet missen in een van oorsprong agrarisch dorp. In de tuin van de boerderij staat aangegeven dat je op het Burgemeester T.J. Van Kampen Sportpark bent aanbeland en daarna wordt aan je rechterhand al snel het daadwerkelijke onderkomen van Wagenborger Boys zichtbaar. Tot zover ook de romantiek, want het hoofdveld is van kunstgras.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal