Soms hebben we weleens van die dagen dat we ons een klein beetje schuldig voelen. Dat we ergens net op het verkeerde moment zijn als we een sportpark op de gevoelige plaat willen leggen. Als we sportpark Sieme Keyzer betreden – de toegangspoort doet ons amateurvoetbalhart in ieder geval meteen sneller kloppen – en zien hoe de velden van SV Oosterend erbij liggen, doemen er wat vraagtekens op. Het lijkt wel op de grasmat die eind jaren 90 in de Johan Cruijff ArenA lag, is de conclusie. Maar zoals gezegd: je kunt ergens net op het verkeerde moment zijn. Het blijkt dat de drainage op het sportpark van ‘Strend’ wordt vervangen.
En dan ziet een grasmat er inderdaad net uit alsof er zojuist een stoomwals overheen is gedenderd. Dat maakt ons overigens niet direct minder enthousiast over het sportpark, want het is net als het bekijken van een woning op Funda die niet naar jouw smaak is ingericht: moet je gewoon even doorheen kijken. En als ons iets heeft geleerd na al die sportparkbezoekjes, is dat het wel. En net zoals bij die andere clubs op Texel zijn de moderne fratsen hier ook ver te zoeken. En daar worden wij vrolijk van. In Oosterend geen kunstgras en geen kantine met een geur van plastic. Hier pruttelt de koffie waarschijnlijk nog uit zo’n fijne, oude automaat. En zeg nou eerlijk, die bakkies smaken het best.
Vanaf het veld heb je goed zicht op de toren van de hervormde kerk in het dorp en dat is alvast een plusje op ons beoordelingsformulier. Eén van de Over de Bal-leden zegt ook altijd significant beter te voetballen als er een kerk of molen in zicht is, maar helaas valt die uitspraak niet te staven met feiten. Toch moet gezegd dat het eiland Texel in ieder geval voor de amateurliefhebber een klein paradijsje is. Als je, net zoals wij, graag even wegzwijmelt bij een iets ouder complex althans. Dan kan ook in Oosterend meer dan prima.
