vv Tollebeek

Ingeklemd tussen flamboyante straatnamen als Visarend, Koningsschut, Kampplaats en Wildzang wordt er wekelijks fanatiek tegen een bal getrapt. Jawel, we zijn aanbeland in Tollebeek. Het 2500 zielen tellende dorpje was in 1957 de laatste woonplaats die gesticht werd in de Noordoostpolder, nadat deze vijftien jaar daarvoor was drooggelegd. Toen een aantal wijze mannen besloot dat ook een voetbalclub in het dorp niet achter mocht blijven, was vijf jaar later VV Tollebeek een feit. En daar zijn we nog steeds erg content mee.

Waarom? Omdat deze club (fraai wit shirt met twee verticale groengele banen in het midden) zowel nostalgie als noviteit weet te combineren. Dat het hoofdveld van kunstgras is, is vermoedelijk onoverkomelijk. Niet alleen omdat de Tollebekers zestien ploegen hebben die wekelijks het liefst allemaal de wei in willen, maar ook omdat Tollebeek de laagst gelegen plaats in de Noordoostpolder is. En dan moet de consul op regenachtige dagen nog weleens streng zijn. En ook het nieuwe clubgebouw, inclusief balustrade met veldzicht, is fonkelnieuw.

Maar die noviteiten worden ruimschoots gecompenseerd door de prachtige dug-outs op het trainingsveld. Het zijn van die exemplaren die de vernieuwsingsslag op het sportpark kundig hebben ontweken, en dat stemt iedere groundhoppende nostalgist tevreden. Wist u trouwens dat de naam Tollebeek verwijst naar een oud landgoed uit de veertiende eeuw? Dat is de reden waarom veel straatnamen in het dorp naar de jacht verwijzen. En dat jagen zal komend seizoen ook binnen de befaamde krijtlijnen gebeuren. Want Tollebeek hoopt na jaren een vast gezicht te zijn geweest in de Vierde Klasse, ook eens een kijkje te mogen nemen in de Derde Klasse. Of dat hun lukt is de grote vraag. Maar aan hun accommodatie zal het zeker niet liggen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

SVM

SVM uit het Limburgse Munstergeleen was er in 1928 als de kippen bij om haar clubnaam bij de KNVB te laten vastleggen. Het is de reden waarom datzelfde verzoek vanuit Marknesse aan het eind van de Tweede Wereldoorlog geen voet aan de grond kreeg bij de voetbalbond. ‘Twee dezelfde clubnamen kunnen niet’, kreeg oprichter Lokken te horen. Een ramp was het niet, want SV Marknesse - gewoon SVM in de volksmond - was eigenlijk net zo eenvoudig. En zo hadden de Marknessenaren in 1945 een voetbalclub.

HS’88

‘Hé meneer, kunt u het hek even voor ons opendoen?’ We wandelen op het centrale pad van sportpark De Kalkwijck in Hoogezand om het onderkomen van HS'88 eens van dicht bij te bekijken, maar als-ie op slot zit, moet je net een beetje geluk hebben. ‘Waarom dan wel niet?’, roept de man met de bos sleutels aan de andere kant van de sloot. ‘Even wat fotootjes schieten meneer, allemaal reclame voor de club!’, klinkt onze laatste troef. En die is overtuigend genoeg. Even later is het entreehek geopend en betreden we het paarse deel van De Kalkwijck.
Scorebord vv Suameer

VV Suameer

Tasje inpakken, op de fiets en naar de club. Niet met de e-Bike, maar zo’n ouderwetse. Vooral bij dorpsclubs een beeld waarvoor je weinig inlevingsvermogen hoeft te hebben. Het voetbalveld ligt immers naast de deur, maar er zijn ook uitzonderingen. Neem het onderkomen van VV Suameer. Het dorp ligt tegen Bergum aan, maar het knusse sportpark van de groenwitten ligt ver buiten de dorpskern. Of je gaat via de Koekoeks- en Heerenwei naar Sportpark De Heidkamp, of via Suameerderheide. Voordeel bij de laatste route is dat je bij een flinke regenbui dan nog even kunt schuilen in de tunnel onder de N356.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal