jack-suiveer-03

Voor Jack Suiveer is en blijft Noordwolde zijn cluppie

Jack Suiveer is een bekende naam in de Noordelijke sportwereld. Hij was bestuurslid van de basketballers van Donar, introduceerde als aanjager het begrip ‘gordijnoverleg’ bij volleybalclub Lycurgus en zorgde daarmee meerdere malen voor een bomvol Martiniplaza. Als ex-speler van Astrea, Noordwolde, Stedum, CVVB en Bedum is ook de wereld van het Groningse amateurvoetbal hem niet vreemd. We gingen met Suiveer naar het complex van v.v. Noordwolde, de club waar hij naar eigen zeggen zijn mooiste tijd beleefde, en haalden vele herinneringen op.

Op zijn achttiende maakte Suiveer in het shirt van Astrea voor het eerst kennis met v.v. Noordwolde. ‘In de A1 werden we hier kampioen’, vertelt hij al wijzend naar het hoofdveld. ‘We hadden een aardige ploeg met onder meer Gert-Jan Hageman, een goede vriend van me waarmee ik later bij CVVB weer samen heb gespeeld. Ik zou het seizoen erop naar de senioren gaan en twijfelde over een stap naar Groninger Boys. Maar na die wedstrijd kwam Noordwolde in beeld.’

Rinie Jurna, destijds spits van Noordwolde en oud-speler van onder meer SC Heerenveen, vroeg waarom Suiveer niet bij de geelhemden kwam voetballen. ‘Mijn zus werkte bij Rinie, zodoende kende ik hem wel. Ook de trainer, Geert Noeken, was geen onbekende voor me. Heel impulsief besloot ik voor Noordwolde te kiezen.’

Best een leuk cluppie

Nadat de eigenwijze Suiveer zijn keuze voor Noordwolde duidelijk maakte, kwamen er veel reacties. “Wat moet je in zo’n boerendorpje?” Zelf kreeg de hoofdrolspeler al snel een bevestiging dat zijn keuze een juiste was. ‘Noordwolde was samen met The Knickerbockers (TKB) en CVVB als eerste geëindigd in de competitie’, legt hij uit. ‘Met z’n drieën moesten ze uitmaken wie zich kampioen mocht noemen. De eerste wedstrijd was uit bij TKB.’ Hij herinnert het zich nog als de dag van gisteren. ‘Exact die dag leverde ik mijn overschrijvingsformulier in. Er stond 1.000 man publiek! Ik had m’n vader en wat vrienden meegenomen. Otto Teuben was er ook, hij wilde mij graag bij Astrea houden.’ Lachend: ‘Die keek zijn ogen uit: wat is dit? Uiteindelijk is hij met mij mee naar Noordwolde gegaan.’

1.500 mensen stonden er langs de lijn. Drie rijen dik. Ik overdrijf niet, hè?

De wedstrijd eindigde in 1-1. Suiveer: ‘TKB – CVVB werd 0-0, dus hier viel de beslissing. Ik op zaterdagmiddag op de fiets hierheen. Nou, echt waar: 1.500 mensen stonden er langs de lijn. Drie rijen dik. Ik overdrijf niet, hè?’ Het werd 1-1, waardoor TKB er op doelsaldo met de titel vandoor ging. ‘Maar door die twee wedstrijden kreeg iedereen om mij heen wel het idee van: hé, das best een leuk cluppie waar je gaat spelen.’

Teamfoto v.v. Noordwolde seizoen 1986-1987, het eerste seizoen van Suiveer bij de club.

Op het fietsje naar Gerrit Koning

Bij de dorpsclub vormde zich een eerste elftal dat een sterk collectief was, met ook individueel klasse spelers. Spelers uit het dorp, maar ook van buitenaf. Suiveer daarover: ‘Dat had puur te maken met de gezelligheid. Neem Hans Vos, een goede vriend van mij. Hij speelde op zondag met GRC in de Hoofdklasse en kwam zaterdags altijd bij mij kijken. Na afloop bleef Hans altijd hier in de kantine hangen. In korte tijd kende hij bijna iedereen en voelde zich er enorm thuis. Na een jaar besloot hij om GRC te verruilen voor Noordwolde. Het mooie is dat zijn zoon Marco nu hier in het eerste speelt en Hans zelf, als echte clubman, achter de bar staat.’

Terwijl Suiveer er over praat, beleeft hij de vroegere tijden weer opnieuw. Hij koestert duidelijk de warme herinneringen. ‘Het was een fantastische tijd. We hadden een jonge groep, volgens mij hadden er maar twee spelers kinderen. Zaterdagochtend fietsten we met een grote groep naar de club. We speelden onze wedstrijd en niemand ging na afloop naar huis. Om 18 uur was het Duitse voetbal op televisie, dat was vaste prik. Daarna op het fietsje naar Gerrit Koning in Bedum, beetje aan de bar hangen. Vervolgens gingen we naar FAME, om uiteindelijk weer aan de bar te belanden bij Koning. Om 6 uur in de ochtend kwamen we met ons voetbaltasje weer thuis. Week in, week uit. We hadden echt een vriendenteam. Dat zorgde ook voor het kampioenschap.’

Om 6 uur in de ochtend kwamen we met ons voetbaltasje weer thuis. Week in, week uit.

Kampioen bij de rivaal

Het koste Suiveer drie seizoenen om de titel in de Vierde Klasse C te pakken. Met Noordwolde promoveerde hij naar de Vierde Klasse. Een knappe prestatie voor “een klein cluppie”. Destijds bestond er in het zaterdagvoetbal namelijk nog geen Hoofdklasse. Als we hem vragen naar het kampioensjaar, somt hij zonder problemen alle wedstrijden met uitslag en al op. In een felle strijd met De Pelikanen trok Noordwolde uiteindelijk aan het langste eind. ‘We stonden eerst één punt achter, maar nadat wij ze thuis versloegen kwamen wij een punt voor. Toen kreeg je namelijk nog twee punten voor een overwinning. Het kwam uiteindelijk aan op de laatste speelronde.’

Voor Noordwolde stond de uitwedstrijd tegen CVVB op de rol. Een derby, één van de vele in die klasse. ‘Tussen beide clubs was het destijds haat en nijd. Wij waren het kleine dorpje in dezelfde gemeente.’ De trainer van de Bedumers riep in de krant dat “wat er ook gebeurde, Noordwolde nooit kampioen ging worden”. Hij grijnst. ‘Dat hingen wij natuurlijk op in de kleedkamer als extra motivatie.’ Beide teams zochten na 45 minuten met een 0-0 stand de kleedkamers op. ‘In de tweede helft gebeurde het. We wonnen met 0-2, ik maakte als verdediger beide goals’, aldus Suiveer. ‘We wisten dat CVVB die avond bij de Chinees in Bedum ging eten. Zijn wij op de platte kar langs die eettent gereden.’ Hij schiet in de lach. ‘Met z’n allen zwaaien en toeteren naar hun trainer, mooi was dat.’

Dolle vreugde in de kleedkamer van Noordwolde na het behalen van het kampioenschap.

Impulsief vertrek

Suiveer had bij Noordwolde een goede ploeg om zich heen. Een “heerlijk team”, zoals hij het zelf zegt. Hij somt wat namen op. ‘Jurna was al weg, maar we hadden nog een paar jongens die betaald voetbal hadden gespeeld. Dick Bus was bijvoorbeeld onze linksback, die heeft nog bij Utrecht gezeten. En we hadden Rob de Blois onder de lat, die had een paar jaar bij Veendam in de basis gestaan. Hij hield dat jaar in elf thuiswedstrijden gewoon tien keer de nul. Jammer dat het seizoen erop in de Derde Klasse alles uit elkaar viel.’

Hij snijdt het onderwerp zelf al aan. Toen het seizoen negen wedstrijden oud was, keerde Suiveer samen met onder meer Chris de Jong en Dick Bus Noordwolde de rug toe. ‘Dat was vanwege verschillende omstandigheden’, laat hij weten. ‘Het lag zeker niet aan de resultaten, want we stonden keurig op de zesde plek. In het team was er wat gebeurd waardoor de sfeer niet goed was. Los daarvan werd er ook over elkaar gepraat.’ Een teamgenoot beschuldigde Suiveer ervan iets te hebben gezegd over de aanvoerder. ‘Ik wilde dat de trainer ging uitzoeken wie dat was, anders zou ik stoppen.’

Suiveer kwam niet meer terug. ‘Als er ik nu op terugkijk, ben ik veel te impulsief geweest’, erkent hij. ‘Zo zou ik nu nooit meer reageren. Maar toen was ik heel stellig: ik wilde niet met huichelaars spelen die dingen over mij zeiden wat ik niet gezegd had.’

Jan Bijman stond tot kwart voor zeven tussen de koeien. Kwam hij eraan, haar nat en speelde de sterren van de hemel. Schitterend!

McDonalds Regioteam

Ineens zat hij zonder club. En dat terwijl de rasechte verdediger een jaar eerder net voor het eerst was uitgenodigd voor het regioteam. Johan Brakema, destijds eigenaar van McDonalds Groningen en voorzitter én sponsor van Noordwolde, was samen met Kees Mulder uit Stedum het brein achter dit team. ‘Johan sponsorde dat ook, vandaar de naam McDonalds Regioteam. Van elke ploeg uit de regio selecteerden ze twee spelers.’ Omdat bijna de gehele Vierde Klasse C uit teams uit de regio bestond, werd het een mix van spelers uit die competitie. ‘Als speler wilde je graag in dat team spelen’, weet Suiveer. ‘Ze speelden tegen het KV Mechelen van Aad de Mos en met Erwin Koeman, dat net de Europacup had gewonnen. Gewoon op het veld van Middelstum, echt uniek.’ Later volgden wedstrijden tegen onder meer FC Groningen, Sparta Praag, Kortrijk en AEK Athene. ‘Tegen die Grieken was het 0-3, tot Rinie Jurna er drie inlegde’, herinnert hij zich. ‘Of die gekke Jan Bijman. Hij stond tot kwart voor zeven tussen de koeien. Wij in de kleedkamer, klaar om vanaf zeven uur de warming-up te doen. Kwam hij eraan, zijn haar nog helemaal nat. Omkleden en voetballen. Speelde-ie de sterren van de hemel. Schitterend!’

Jack Suiveer in 1989 namens het McDonalds Regioteam in duel met René Eijkelkamp van FC Groningen.

Suiveer vond de wedstrijden in de regio prachtig. ‘Die Vierde Klasse C was top, net als het regioteam. Ik wilde graag in de regio blijven voetballen.’ Zijn connecties met Menko Swieringa, de vedette van Stedum, en Wim van Zanten brachten hem bij de andere club in het geel-zwart. De overschrijving naar Stedum vormde alleen een probleem. ‘Die ging pas in vanaf 1 juli, omdat ik niet midden in het seizoen mocht overstappen.’ Maar Suiveer zou Suiveer niet zijn als hij het daarbij liet zitten. Als uitzendkracht deed hij administratief werk en op zijn inmiddels vrije zaterdag werd hij gevraagd om wat extra uurtjes te maken. ‘TL-buizen vervangen.’ Een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht als hij eraan terug denkt. ‘Toen heb ik tegen de KNVB gezegd dat ik op zaterdagmiddag een baantje had, waardoor ik de uitwedstrijden van Noordwolde niet zou halen. Zij moesten verder weg dan Stedum. En onvoorstelbaar maar waar: de KNVB gaf toestemming.’

Stedum en CVVB

Zodoende kwam Suiveer terug in de Vierde Klasse C. Met Stedum speelde hij zich de tweede seizoenshelft veilig. Noordwolde haalde na het vertrek van diverse spelers uit 13 wedstrijden nog maar één punt. Gevolg: degradatie naar de Vierde Klasse. ‘Poeh, ik keek er echt tegenop om daar naartoe te gaan’, geeft Suiveer eerlijk toe. ‘Daar waar ik het altijd zo naar mijn zin had gehad, waar ik met iedereen overweg kon, en ineens liet ik mijn gezicht nooit meer zien.’ Alsof het toeval ermee speelde pakte de man die op het vertrouwde terrein terugkeerde een hoofdrol. Hij haalt de wedstrijd terug. ‘Het stond 1-1, de bal komt voor en ik kop hem erin: 1-2. Die foto stond op maandag levensgroot in de Ommelander Courant. We wonnen met 2-3.’ Een grijns. ‘Dat gaf me wel een gemakkelijker gevoel om na afloop in de kantine te komen.’

Moment uit de wedstrijd van het McDonalds Regioteam tegen FC Groningen in 1990, gespeeld in Stedum. Rechts Jack Suiveer, met naast hem Hennie Meijer van FC Groningen. Jan Bijman is in balbezit.

Een verhuizing naar Bedum maakte na anderhalf jaar een einde aan het verblijf van Suiveer bij Stedum. Gezamenlijk met zijn trainer maakte hij de overstap naar CVVB, waar hij zijn goede vriend Gert-Jan Hageman weer tegenkwam. Met zijn nieuwe club speelde de spijkerharde verdediger nog enkele jaren in de Vierde Klasse. ‘Iedereen zei het: CVVB is een ‘sleeping giant’ en veel te goed voor die klasse’, vertelt Suiveer. ‘Maar het lukte ons steeds niet om eruit te komen. We werden een paar keer tweede, voordat we eindelijk kampioen werden. In de kampioenswedstrijd rolden we VVS op met 9-1.’

Een mooie geschiedenis

In hun tweede jaar in de Derde Klasse werd CVVB onder leiding van trainer Bert Vos prompt kampioen. Omdat de KNVB dat jaar besloot om de Hoofdklasse in te voeren, gingen de Bedumers direct van de 3e naar de Eerste Klasse. ‘Zo werd CVVB een eersteklasser’, legt Suiveer uit. ‘Bert Vos was overigens een geweldenaar, de beste trainer die ik heb gehad. Ik leerde dingen die ik nog nooit gehoord had. Onder hem hadden we echt een spelconcept. We pakten een periode en speelden nog voor promotie naar de Hoofdklasse. We wonnen direct met 5-1 van Go Ahead Kampen, dat gelijkspeelde tegen ONS. Wij hadden daardoor aan een gelijkspel genoeg voor een promotiewedstrijd tegen een ploeg uit Zeeland, maar we gingen er tegen ONS met 3-0 kansloos af.’

Ondanks dat hij zeven jaar in Bedum speelde en tevens op een hoger niveau actief was, noemt Suiveer zijn periode bij Noordwolde als zijn mooiste tijd. Nog steeds is hij verliefd op de club. ‘Enige jaren terug speelden we een reüniewedstrijd met het team dat destijds kampioen werd. Alle jongens bij elkaar. Na afloop hebben we drie uur in de kleedkamer gezeten zonder ook maar een sok uit te trekken. Het gevoel kwam helemaal terug. Dat leefde bij veel jongens.’ Een korte stilte. ‘Als ik hier kom… het is lastig te omschrijven. De eerste keer dat ik met mijn kids op de kinderzitjes op de fiets kon, ben ik naar dit complex gereden. Stond ik dan voor het hek. Al die herinneringen schoten door mijn hoofd. Hier ligt zo’n mooie geschiedenis. Deze club is mijn club.’

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal