CVO

Al talloze keren vielen we met onze neus in de boter. Dan scheen de zon net perfect op het moment dat wij op een sportcomplex waren, schoten we extra fraaie kiekjes, en verliet je de plaats van bestemming met extra veel voldoening. In Vrouwenparochie hebben we voor het eerst dubbel pech. Als we de oprijlaan van CVO betreden, komt het water werkelijk met bakken uit de hemel. ‘Maar we zijn niet van suiker jongens, of wel?’, klinkt het vanuit onze verwarmde bolide. En zo is het. Maar net als we net hebben besloten om ons vrijwillig kleddernat te laten regenen, volgt de volgende tegenslag.

Want Sportpark Froubuurt wordt gerenoveerd en niet zo’n beetje ook. Een aantal harde werkers, die de laatste hand aan een fonkelnieuw clubhuis leggen, groeten ons hartelijk. Tegelijkertijd moeten ze gedacht hebben: ‘Wat in de lieve vrede komen die lui hier op dit moment doen?’ Nou, plaatjes schieten dus. En dat valt door de regenval niet mee. Gelukkig bieden de dug-outs uitkomst. Tegelijkertijd trekken we de conclusie dat deze onverwoestbaar ogende exemplaren de paradepaardjes van dit sportpark zijn. Ja, ondanks die nieuwbouw.

Op het moment van schrijven is CVO een bescheiden middenmoter in de Vijfde Klasse A. Maar ook in Vrouwenparochie blijft er gedroomd worden. Over het geweldige promotiejaar in 1997, toen het als eerste Bildtse club de Derde Klasse wist te bereiken. Over de momenten waarop de club zich weer uit de dood wist te herrijzen, terwijl anderen ze allang hadden afgeschreven. En ondanks dat wij op sportparken vooral van oude meuk houden, kunnen we ons de vernieuwingsslag van CVO goed voorstellen. ‘Want’, zoals Piet Bron senior – één van de mede-oprichters van CVO – ooit zei, ‘er moet alles aan gedaan worden om deze club levendig en bruisend te houden.’ Waarvan akte.

 

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

FC Ter Apel ’96

Het is alweer 24 jaar geleden, toen Sportclub Ter Apel (STA) en ’t Klooster de handen ineensloegen. Een fusie die in de beginjaren even wat gewenning nodig had, maar gedurende de jaren vorderde steeds beter uitpakte. Met Sportpark ’t Heem heeft fusieclub FC Ter Apel ’96 een prachtig visitekaartje, waarbij je ongetwijfeld wordt geïmponeerd door de grootte van het sportpark als je er voor de eerste keer bent. Een prachtige inspiratiebron voor een reeks sfeervolle foto’s.

sv Ens

Een oase van rust treedt ons tegemoet als we Ens binnenrijden. Het dorpje, dat is opgebouwd uit het voormalige eiland Schokland, lijkt bezig aan een heuse siësta als wij onze weg naar De Seidelhorst zoeken. En dan mag er op straat niemand te bekennen zijn, als wij probleemloos maar een rondje over het onderkomen van de plaatselijke voetbaltrots kunnen maken. En dat kan gelukkig. Het hek staat wagenwijd open en dat geeft ons de gelegenheid om te kijken waar Sv Ens haar thuisduels speelt.

Velocitas 1897

Tergend langzaam duwen we het entreehek van Stadion Stadspark open, waarna de stem van één van ons een aantal bestuursleden doet opschrikken. ‘Heren, mogen we even een rondje over het sportpark maken?’ Normaal vragen we niet direct om toestemming en gaan we gewoon onze gang, maar in een coronacrisis moet je aan het toeval niets overlaten. Bij Velocitas 1897 in de stad Groningen hebben ze daar geen enkele moeite mee. ‘Deze club heeft zo’n geweldige historie, dat vind je nergens anders’, vertrouwt een vrijwilliger ons toe. En dus maken wij rustig en zeker niet snelvoetig ons rondje.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2023 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2023 | Over de Bal