Want Sportpark Froubuurt wordt gerenoveerd en niet zo’n beetje ook. Een aantal harde werkers, die de laatste hand aan een fonkelnieuw clubhuis leggen, groeten ons hartelijk. Tegelijkertijd moeten ze gedacht hebben: ‘Wat in de lieve vrede komen die lui hier op dit moment doen?’ Nou, plaatjes schieten dus. En dat valt door de regenval niet mee. Gelukkig bieden de dug-outs uitkomst. Tegelijkertijd trekken we de conclusie dat deze onverwoestbaar ogende exemplaren de paradepaardjes van dit sportpark zijn. Ja, ondanks die nieuwbouw.
Op het moment van schrijven is CVO een bescheiden middenmoter in de Vijfde Klasse A. Maar ook in Vrouwenparochie blijft er gedroomd worden. Over het geweldige promotiejaar in 1997, toen het als eerste Bildtse club de Derde Klasse wist te bereiken. Over de momenten waarop de club zich weer uit de dood wist te herrijzen, terwijl anderen ze allang hadden afgeschreven. En ondanks dat wij op sportparken vooral van oude meuk houden, kunnen we ons de vernieuwingsslag van CVO goed voorstellen. ‘Want’, zoals Piet Bron senior – één van de mede-oprichters van CVO – ooit zei, ‘er moet alles aan gedaan worden om deze club levendig en bruisend te houden.’ Waarvan akte.
