sc Espel

Je kent het vast wel: soms komt er een tegenstander op bezoek waar je het gewoon niet zo op hebt. Waar je stiekem al voetbalruzie mee hebt voordat er nog tegen een bal is getrapt. We zijn erg benieuwd hoe ze daar bij SC Espel mee omgaan. Je vraagt je misschien af waarom, maar de dug-outs van de thuisploeg en die voor de bezoekers op het hoofdveld op sportpark De Bosrand staan zó dicht bij elkaar, dat je tijdens wedstrijden bijna bij elkaar op schoot zit. Laten we maar voorzichtig de conclusie trekken dat Espel met elke tegenstander goed kan opschieten. Het zijn deze details die onze sportparkbezoekjes zo verrijken.

Als we vanaf de dug-out in de verte kijken, blijken we niet de enige bezoekers van het sportpark te zijn. In het fonkelnieuwe clubgebouw was blijkbaar ook een terreinmeester aanwezig. Nu houden wij er nogal van om iedere koning van de kalklijn op de gevoelige plaat vast te leggen en we zetten een ferme looppas in om hem aan te kunnen spreken. Maar hij ziet ons niet en zodra hij uit het zicht is, vinden we ‘m werkelijk nergens meer terug. Hij doet ons dan ook sterk denken aan B100 (u weet wel, die van Bassie en Adriaan) in zijn beste dagen.

Laten we maar voorzichtig de conclusie trekken dat Espel met elke tegenstander goed kan opschieten.

Wanneer we de historie van SC Espel doorspitten, komen we erachter dat voormalig profvoetballer Pieter Bijl z’n eerste stappen op De Bosrand zette. Ook speelde voetballend Espel aanvankelijk in een zwart-wit tenue, maar werd later gekozen voor blauw-wit, omdat er al diverse clubs waren die in zwart-wit speelden. Het tekent het unieke karakter dat SC Espel wil uitdragen. En wie een bezoek brengt aan De Bosrand, zal volledig beamen dat ze dat enorm goed gelukt is. Een echte dorpsclub met een verbindende factor.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Veendam 1894

De lichtmasten lachen ons van een afstandje al toe. En eenmaal dichterbij wordt het gevoel alleen maar sterker. Want wie de Langeleegte bezoekt, dwaalt automatisch af. Naar tijden van weleer, zoals de promoties van SC Veendam naar de Eredivisie in 1986 en 1988. Of hoe spelers van de tegenstander steevast met tegenzin he-le-maal naar Oost-Groningen moesten rijden. Het chagrijn was er soms al voordat er tegen een bal getrapt was. En juist dan klapte de thuisploeg er vol op.
De jeugd heeft de toekomst bij sv DSC 65

DSC’65

Terwijl de zon in volle glorie terrein wint in de Zuid-Drentse bossen, hebben enkele schapen een schaduwrijk plekje uitgezocht om gras te grazen. Klinkt alsof we bij een boerderij zijn aanbeland, maar niets is minder waar. Deze schapen zijn de vaste buren van voetbalvereniging DSC’65, dat weliswaar Dalerveen als thuishaven heeft, maar ook Stieltjeskanaal, Holten en Den Hool vertegenwoordigt. Jarenlang was de zondagclub vaste klant in de vierde klasse, totdat in 2023 degradatie volgde. Deed dat wat af aan het voetbalplezier van de club waarin Dalerveense Boys, Stieltjeskanaalse Boys en de Holslootse Heidetrappers voortleven? Welnee. Een niveautje lager spelen om de titel is immers ook weleens leuk.

vv Westerbroek

Alle parkeerplekken zijn onbezet, dus we kunnen onze bolide zelfs horizontaal over drie vakken parkeren en er kraait nog geen haan naar. Althans, dat denken we. Het is vrijdagochtend, de zon glooit over Westerbroek en we verwachten het rijk voor ons alleen te hebben. Totdat het geronk van een scooter klinkt, en het steeds dichterbij komt. We lopen al langs het clubgebouw van Westerbroek, als een dame ons op de scooter inhaalt en op een sukkeldrafje over de trainingsvelden doorrijdt, richting de dug-outs op het hoofdveld. Tussendoor volgt nog een vriendelijke hand omhoog: ‘hoi!’

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal