Want in het amateurvoetballandschap heb je talloze soorten velden. De meesten zijn strak ingedeeld met direct een paadje of struiken eromheen, maar in Creil was er blijkbaar wat ruimte over. Daardoor zijn er aan alle zijden van het veld hellingen die schuin omhoog lopen. Ideaal als een profclub een accommodatie in de regio zoekt waar alle toeschouwers goed zicht op het veld willen hebben. ‘Al zal de gemeentemedewerker die hier het gras maait wel wat extra uurtjes kwijt zijn’, merkt één van ons op. ‘Maar als dat net zo’n liefhebber is als wij, zijn dat dankbare uurtjes’, wordt daar aan toegevoegd. En zo is het.
Overigens blijkt Creil ook nog over een kunstgrasveld te beschikken aan de andere kant van sporthal De Ton. Behalve dat er zeecontainers dienst doen als materialenhok en je tussen de bomen door een fraai zicht hebt op de plaatselijke protestantse kerk, hebben we het er gauw gezien. Maar dat prachtige natuurgrasveld krijgt wél een dankbaar plaatsje in ons geheugen. Dat moet ze bij SC Bant ook tevreden stemmen, want na de overeengekomen fusie mogen zij hier ook hun thuisduels gaan afwerken. Wij zijn jaloers.
