sv Urk

Tribune SV Urk op sportpark de Meent
Soms is een plattegrond heel fijn. Praktisch ook, dat vooral. Want zodra wij sv Urk op De Vormt betreden, lijkt het wel alsof we op een soort vakantiepark zijn aanbeland. Zo zien wij dat Sportvereniging Urk gebruik maakt van veertien velden. Veer-tien! ‘Hoe gaan we dit in hemelsnaam enigszins snel portretteren en toch alle krenten in de pap te pakken krijgen?’, vragen we ons af. We besluiten ons vooral rond het hoofdveld met de fraaie tribune op te houden, maar een gesloten toegangshek bezorgt ons alweer het nodige angstzweet. Enkele gymmende scholieren bieden uitkomst: ‘Je kunt eromheen lopen, dan kun je het veld op.’

Eerlijk is eerlijk, zo’n enorm sportcomplex verwacht je bij lange na niet als je nog nooit eerder op De Vormt bent geweest en rustig in je autootje langs de weilanden op de – hoe kan het ook anders – Vormtweg kachelt, op weg naar wat komen gaat. De ambitieuze Hoofdklasser streeft het hoogste na, maar is stellig: alleen met jongens uit ons eigen dorp, dat zo’n 20.000 inwoners kent. En dat is een prachtige voetbalgedachte als je weet dat er in de Hoofdklasse over het algemeen regelmatig met envelopjes met inhoud onder tafels geschoven wordt om een zo goed mogelijk team te kunnen samenstellen.

Urk, waar mannen met hun visserijsieraden tussen de krijtlijnen verschijnen. Urk, waar een gerookt visje deel uitmaakt van de derde helft. Urk, waar de plaatselijke jeugd ook in hun vrije tijd in een shirt van de eigen voetbalclub loopt. Het karakter van dit vissersdorp is overduidelijk óók het kloppende hart van SV Urk, waar de tomeloze inzet van vrijwilligers er mede voor heeft gezorgd dat de club staat waar het nu staat. Als de stap naar het betaalde voetbal ooit nog eens gezet kan worden, juichen wij het toe. Al was het maar omdat ons land op dat niveau wel een markant voetbalraspaardje als SV Urk kan gebruiken.

Als de stap naar het betaalde voetbal ooit nog eens gezet kan worden, juichen wij het toe.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

sv Tynaarlo

Als we in Drenthe op de N386 tussen Vries en Zuidlaren kachelen, doemen er in Tynaarlo ineens vraagtekens op. ‘Zeg, moeten we hier ook niet even stoppen?’ Warempel, inderdaad. In het naslagwerk voor onze sportparkentour, de voetbal-Bosatlas, valt S.V.Tynaarlo nét op een andere bladzijde. Zal je altijd zien. Maar gelukkig kom je met een beetje boerenverstand ook een heel eind. En dus parkeren we onze bolide aan de Zuidlaarderweg in het dorp

sv THOS

Talloze verenigingen in het amateurvoetbal hebben een eenvoudige afkorting als clubnaam. Op zich niet zo bijzonder, maar als dat een originele afkorting is, trekt dat op voorhand onze aandacht. Dat is ook het geval als we Beerta binnen rijden. Nog voordat we het dorp goed en wel kunnen verkennen, moeten we rechts afslaan, waarna een stoffig weggetje langs restaurant China You-Yi ons bij de plaatselijke Beertster voetbaltrots brengt. Daar verdedigt Tot Heil Onzer Spieren - beter bekend als THOS - haar groene clubkleuren. ‘Dit zijn de betere afkortingen’, zegt één van ons als we op verkenning gaan. Instemmend wordt er geknikt.

SVM

SVM uit het Limburgse Munstergeleen was er in 1928 als de kippen bij om haar clubnaam bij de KNVB te laten vastleggen. Het is de reden waarom datzelfde verzoek vanuit Marknesse aan het eind van de Tweede Wereldoorlog geen voet aan de grond kreeg bij de voetbalbond. ‘Twee dezelfde clubnamen kunnen niet’, kreeg oprichter Lokken te horen. Een ramp was het niet, want SV Marknesse - gewoon SVM in de volksmond - was eigenlijk net zo eenvoudig. En zo hadden de Marknessenaren in 1945 een voetbalclub.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal