SVM

SVM uit het Limburgse Munstergeleen was er in 1928 als de kippen bij om haar clubnaam bij de KNVB te laten vastleggen. Het is de reden waarom datzelfde verzoek vanuit Marknesse aan het eind van de Tweede Wereldoorlog geen voet aan de grond kreeg bij de voetbalbond. ‘Twee dezelfde clubnamen kunnen niet’, kreeg oprichter Lokken te horen. Een ramp was het niet, want SV Marknesse - gewoon SVM in de volksmond - was eigenlijk net zo eenvoudig. En zo hadden de Marknessenaren in 1945 een voetbalclub.

De club had aanvankelijk geen vaste plaats in het dorp, maar toen er langs de Boslaan een accommodatieplek vrij kwam, werd die mogelijkheid met beide handen aangegrepen. Als wij sportcomplex De Punt met een bezoekje vereren, blijken we de enige stervelingen te zijn. Het hek naar het hoofdveld blijkt los te zitten en dat laten we ons geen twee keer vertellen. Hoewel er kunstgras is neergelegd, maakt de ruime omloop veel goed. Waar je ook staat, toeschouwers lijken overal even goed zicht op het speelveld te hebben. En wij kunnen inmiddels uit ervaring zeggen: da’s niet overal zo.

De drie bijvelden van natuurgras vallen nóg meer in de smaak. Vooral vanuit de lucht moet het een geweldig beeld geven, want ze zijn in een driehoek tegen elkaar aangelegd en ook dat zie je niet vaak. De hindernisbaan voor kinderen langs één van de velden, mag bij ons op een extra plusje rekenen. Maar de sportvereniging uit Marknesse beschikt óók over onder meer een gymnastiekvereniging, dus de link is al gauw gelegd. Als één van de Over de Bal-leden zich op de hindernisbaan begeeft, is één conclusie alvast gerechtvaardigd: ‘We kunnen het denk ik beter bij voetballen houden’.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vv Wagenborger Boys

In de Randstad zullen onwetenden denken dat alle Groningse voetbalvelden eruitzien zoals de entree van Wagenborger Boys. Bij de meeste clubs word je verwelkomd door een saaie parkeerplaats of - in gunstige gevallen - een fraaie toegangspoort, maar in Wagenborgen rij je rechtstreeks op een boerderij af. Kan ook eigenlijk niet missen in een van oorsprong agrarisch dorp. In de tuin van de boerderij staat aangegeven dat je op het Burgemeester T.J. Van Kampen Sportpark bent aanbeland en daarna wordt aan je rechterhand al snel het daadwerkelijke onderkomen van Wagenborger Boys zichtbaar. Tot zover ook de romantiek, want het hoofdveld is van kunstgras.
Hoofdveld van vv Oosterparkers met op de achtergrond de iconische klimmuur van Kardinge

v.v. Oosterparkers

Als je tien willekeurige mensen vraagt om een Groningse stadswijk te noemen, eindigt de Oosterparkwijk ongetwijfeld hoog in de lijstjes. De wijk spreekt dan ook nog altijd tot de verbeelding. ‘Ga je mee naar het dorp?’, werd in de jaren 20 vaak nog gezegd; het blauwe dorp welteverstaan. Dat was het kloppende hart van waaruit de Oosterparkwijk destijds ontstond. En gevoetbald werd er ook. Straatvoetbal was er mateloos populair, maar de wijk kende met BRC, Groen-Wit en Oostelijke Boys ook drie voetbalverenigingen. Net na de Tweede Wereldoorlog, fuseerden ze, waarmee de Oosterparkers was geboren.

vv Wildervank

Op elk sportpark waar wij komen, strepen we onze hoogtepunten op een zorgvuldig gekozen bucketlist af. Sierlijke oprijlaan? Check. Fraai bruggetje? Check. Bordjes met geinige doch doeltreffende huisregels? Check. v.v. Wildervank heeft het allemaal. En dan hebben we het nog niet eens over de atletiekbaan en het 214 reclameborden tellende hoofdveld op de accommodatie aan de Woortmanslaan gehad.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal