sv TONEGO

We waren nog nooit in Luttelgeest geweest, maar we zullen ons bezoek aan het dorpje met zo’n tweeduizend zielen niet gauw vergeten. Op de parkeerplaats van het plaatselijke sportcomplex zorgt eerst een onverwachtse skeltercolonne van spelende kinderen voor een onverwachtse file in de Sportstraat, want het rijtempo ligt niet al te hoog. We worden echter vrolijk begroet, dus toeteren we enthousiast terug. Daarna is het tijd om eens van dichtbij kennis te maken met SV TONEGO. En waar we normaal gesproken zelden iemand aantreffen bij onze sportparkbezoekjes, hebben we deze keer dubbel prijs.

Algemeen TONEGO-voorzitter Leo Baars geniet namelijk onder de overkapping van de zon, vergezeld door zijn vrouw. We hebben amper verteld wat überhaupt de aanleiding is voor ons bezoek, als hij al ons al koffie heeft aangeboden. Waar veel voorzitters het vooral bij het besturen van de club houden, komen we erachter dat Baars ook de noeste arbeid niet schuwt. ‘Net de boel buiten even aan kant gemaakt, straks het gras even beregenen’, somt hij een deel van zijn takenpakket op. Zijn vrouw knikt. ‘Daarom ben ik hier óók. Dan zie ik hem nog eens’, zegt ze lachend.

Geef Baars een vinger, je krijgt er een hand voor terug. Enthousiast vertelt hij over hoe de hoofdmacht het knap tot de Tweede Klasse wist te schoppen met eigen jongens. Een wereldprestatie voor een eenvoudige club als TONEGO. Afgelopen seizoen was degradatie niet meer af te wenden. ‘Maar daar is geen traan om gelaten. Uiteindelijk hebben we er een paar kisten bier bij gepakt en het seizoen mooi afgesloten. Kennen jullie onze voormalige trainer Steven van Mourik trouwens? Heeft hier net afscheid genomen na tien seizoenen. Waar maak je dat nog mee hè?’ Haast verontschuldigend beëindigen we het gesprek om foto’s op de accommodatie te schieten. Maar de missie van Baars is geslaagd: wij zijn na deze middag een beetje verliefd geworden op TONEGO.

6 december 2021
Zelden werden wij zo hartelijk op een sportcomplex onthaald als door oud-voorzitter en vrijwilliger Leo Baars bij Tonego in 2019. Een man die vol passie kon vertellen over wat hem bezighield en het gesprek ging dan bijna alleen maar over zijn liefde voor de plaatselijke voetbaltrots. Z’n andere liefde – vrouw Ria – was er ook: ‘Dan zie ik hem nog eens’, lachte ze.

Ons bereikte het bericht dat Leo vorige week plotseling is overleden en daarmee verliest TONEGO een absoluut uithangbord voor de club. We wensen vrienden, familie en iedereen met een TONEGO-hart veel sterkte tijdens Leo’s uitvaart dinsdag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Be Quick 1887

Het heeft altijd wel iets magisch als je een accommodatie betreedt waarvan je weet dat er een enorm rijke historie achter de poort verscholen ligt. Wie dan ook maar enigszins nostalgisch is ingesteld, doet er goed aan om zo af en toe weer even een wedstrijdje op Esserberg mee te pakken. Heilige amateurvoetbalgrond, zo mogen we het onderkomen van Be Quick 1887 toch wel bestempelen. Gelukkig ziet The Good-Old dat zelf ook in, want bij de club zijn de vrijwilligers maar wat trots op Be Quick 1887 en de identiteit die – het jaartal zegt het al – inmiddels 133 aan de club hangt. En dat is terug te zien aan hoe het stadion aan de Rijksstraatweg erbij ligt.
Doel en floodlight bij voetbalvereniging Harkemase Boys

Harkemase Boys

Als noordelijke amateurvoetballer kom je gevoelsmatig op maar twee plekken écht dicht bij het gevoel van profvoetballer zijn: Stadion Esserberg in Groningen en sportpark De Bosk in Harkema. Stadion de Bosk zou geen rare naam zijn voor het onderkomen van de rode ‘Boys’ uit het dorp. Een prachtige toegangspoort, twee overdekte tribunes en een statribune achter het doel én een kantine met zicht op het veld. Als Kelderklasser waan je je met een beetje fantasie ineens een groot voetbaltalent wanneer je je kunsten op zo’n plek mag vertonen.

vv THEO

Dwars door 't Haantje loopt maar één straat. En laat die nou toevallig ook 't Haantje heten. Heel veel dorpser wordt een dorp niet. Maar de teneur van kleine dorpjes is tegelijkertijd dat sportverenigingen alleen met kunst-en-vliegwerk in de benen kunnen worden gehouden. Dat gold ook voor 't Haantje, waar vlak na de Tweede Wereldoorlog THEO werd opgericht: 't Haantje en omstreken. Maar in 2012 ging de club ter ziele, omdat de dorpsclub niet meer overeind te houden viel. Een oproep in Dagblad van het Noorden mocht niet meer baten. Er waren slechts zes spelers overgebleven bij de club die sinds 2008 in de reserveklasse van de KNVB uitkwam en daar moest minimaal een dozijn bij. Daar gaf niemand gehoor aan en dat betekende het einde van THEO.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal