‘Als het entreehek maar niet dicht is’, denken we hardop bij ons ritje door de gemeente Dantumadeel. In de prille historie van al onze sportparkbezoeken kwam het slechts twee keer voor dat een gesloten hek ons ervan weerhield om een mooie fotoreeks te maken van een voetbalvereniging. Een zucht van verlichting volgt dan ook als op sportpark De Kemphaan blijkt dat we probleemloos kunnen doorlopen. En dus lijkt niets ons in de weg te staan om het thuishonk van
SC Veenwouden
eens goed onder de loep te nemen.
Maar we hebben te vroeg gejuicht, lijkt het. Het hek naar het hoofdveld zit potdicht. Onze fotograaf kijkt bedenkelijk naar de hoogte van het hek: ‘Hier ga ik me niet aan wagen’, zegt hij. Een sluiproute door de bosjes biedt uitkomst (excuses, terreinmeester!) En daardoor krijgen we de gelegenheid om de mooie kenmerken van De Kemphaan op de gevoelige plaat vast te leggen. Vooral de vaste zitjes achter beide doelen op het hoofdveld trekken onze aandacht. Ongetwijfeld aangebracht voor leden van het eerste uur. En juist zulke elementen maken een voetbalvereniging zo puur.
Een paar minuten eerder hebben we op ons twitteraccount aangekondigd dat we Veenwouden met een bezoek vereren, en dat hebben we geweten. Ons account ontploft zowat. Trotse Feanwâldsters willen anderen op dat medium maar wat graag laten zien wat hun cluppie zo mooi maakt. De massale reacties vallen alleen maar te prijzen, want met krap 300 leden valt Veenwouden – waarvan de hoofdmacht in de Tweede Klasse speelt – niet eens in de categorie met heel grote dorpsclubs. Maar we hebben hier wel duidelijk te maken met een hele hechte. En stiekem vinden wij dat misschien nog wel mooier. Op de website van de club valt te lezen dat ‘De Freonen’ van SC Veenwouden als doelstelling hebben om de club levendig te houden en te maken. Wij kunnen hierbij zeggen: dat lukt jullie voortreffelijk!
