En ondanks dat het rustig is, kunnen wij die gezelligheid onderschrijven als we op het sportcomplex zijn neergestreken. Het overdekte terras doet het ongetwijfeld goed tijdens derde helften, nog los van promoties en kampioenschappen. En alles fijn in de zwart-gele clubkleuren, op de tribunestoeltjes na dan. En waar we tribune schrijven, bedoelen we de paar stoeltjes bij de veldopgang, waar overigens een kindertractor geparkeerd staat. Noordbergum mag dan grote namen naar De Ulkelannen halen, hier wordt dus ook aan de kleintjes gedacht.
Die club moest zich in viereneenhalf jaar geleden vanwege spelersgebrek terugtrekken uit de standaardklassen. En zie nu. Het complex is er verder één zoals we graag zien bij een amateurclub. Allemaal natuurgras, een keurig hoofdveld omringd door bomen dat geflankeerd wordt door bijvelden waarvan wij vaker nog meer van gecharmeerd zijn dan het voornaamste strijdtoneel. Hoogtepunt is wat ons betreft het paadje richting veld 3. Nooit meer iets aan doen! Ook het doorkijkje naar het hoofdveld geeft een fraai plaatje. Welk niveau Noordbergum ook nastreeft, de accommodatie is er al een tijdje klaar voor.
