sv Ens

Een oase van rust treedt ons tegemoet als we Ens binnenrijden. Het dorpje, dat is opgebouwd uit het voormalige eiland Schokland, lijkt bezig aan een heuse siësta als wij onze weg naar De Seidelhorst zoeken. En dan mag er op straat niemand te bekennen zijn, als wij probleemloos maar een rondje over het onderkomen van de plaatselijke voetbaltrots kunnen maken. En dat kan gelukkig. Het hek staat wagenwijd open en dat geeft ons de gelegenheid om te kijken waar Sv Ens haar thuisduels speelt.

Wat onze nieuwsgierigheid vooral wekt is de herkomst van het logo, waar een aantal eenden op staat te pronken. Als we een beetje in de historie graven, blijkt het dat de vroegst bekende naam van het voormalige eiland Ens naar de naam Enedseae luistert. En dat betekent dan weer iets als eendenzee. Geef toe: dat wist je niet hè? Wat wij dan weer niet wisten is dat SV Ens een fusieclub is van vv Ens en Nop-Boys. Zo leer je nog eens wat.

Als wij langs het hoofdveld van kunstgras lopen, wordt de oase aan rust ruw verstoord door twee jongetjes die tikkertje spelen in het aangrenzende bos. Ze lijken nog meer van onze aanwezigheid te schrikken, maar onverstoord nemen wij een kijkje op het bijveld van natuurgras en nog een veld daarachter, waarvan we nog steeds niet weten waarvoor het dienst doet. Als we vlak daarna De Seidelhorst weer verlaten, kunnen we van een dankbare kennismaking spreken. Want we weten meer van Ens dan ooit tevoren!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

SSS’68

‘Zelf halen!’ Hoe vaak hoor je die term wel niet op een amateurvoetbalveld? Ja, nu helaas wat minder. Maar normaal gesproken kun je het vooral in de laagste regionen van het amateurvoetbal al binnen het kwartier op twee handen tellen. Wij zijn benieuwd hoe vaak dat in Marssum het geval is geweest. ‘Waarom?’, vraagt u zich nu misschien af, welnu: het geval wil dat het hoofdveld van Sport Staalt Spieren (SSS’68) pal aan de tuinen van enkele woningen aan de Uniastrjitte grenst. Dit is een beeld waar je hart als amateurvoetbalromanticus acuut sneller van gaat kloppen. Maar goed, wel zelf die bal halen dus.

Veendam 1894

De lichtmasten lachen ons van een afstandje al toe. En eenmaal dichterbij wordt het gevoel alleen maar sterker. Want wie de Langeleegte bezoekt, dwaalt automatisch af. Naar tijden van weleer, zoals de promoties van SC Veendam naar de Eredivisie in 1986 en 1988. Of hoe spelers van de tegenstander steevast met tegenzin he-le-maal naar Oost-Groningen moesten rijden. Het chagrijn was er soms al voordat er tegen een bal getrapt was. En juist dan klapte de thuisploeg er vol op.

VV Drogeham

Terwijl de ondergaande zon een signaal lijkt af te geven van: ‘Het is allemaal wel welletjes voor vandaag’, lijkt het leven in Drogeham juist op gang te komen. Waar je op vrijdagmiddagen vaak een speld kunt horen vallen op een gemiddeld sportcomplex, is het in en rondom ‘t Doltsje van VV Drogeham een drukte van belang. Diverse vrijwilligers tuigen een feesttent op, die verraadt dat er een weekendje goed doorgehaald gaat worden in het dorp. Ondertussen zit de kantine bomvol met kinderen die meedoen aan een bingo.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal