Je kent het wel: je zet op zaterdag of zondag met de auto koers naar je cluppie voor een lekkere pot voetbal, en dan probeer je natuurlijk zo dicht mogelijk bij het veld te parkeren. Er is in Groningen echter één club die een uitzondering op die gedachte vormt. Als je naar SV Lycurgus moet, is je bolide pal naast het hoofdveld parkeren ongeveer het slechtste idee dat je kunt krijgen. De kans is namelijk groot dat als iemand op het hoofdveld de bal hard weg rost, jouw auto de klos is. Spelers op het veld zullen meer dan eens angstvallig in de gaten hebben gehouden of hun auto ongeschonden uit de strijd kwam.
Maar Lycurgus is meer dan dat. De club die sportpark West-End in stadswijk Vinkhuizen als thuishaven heeft, zag het levenslicht na de Tweede Wereldoorlog. De clubnaam werd afgeleid van de Griekse koning Lycurgus, die ook werd gezien als eerste machthebber die het belang van sport inzag. Geef toe, wist je niet hè? Lycurgus heeft jaarlijks vaak een groot spelersverloop, maar toch was de vereniging deze eeuw jaarlijks een vast gezicht in de Derde Klasse. De laatste jaren trad helaas wat verval op, en daalde de club voor Lycurgus-onwaardige begrippen voor het eerst sinds mensenheugenis zelfs af naar de Vijfde Klasse, maar dat seizoen (2018-2019) werd meteen bekroond met een kampioenschap.
Als wij over het Lycurgus-deel van West-End lopen, is het stiekem toch wel genieten. Een hoofdveld van natuurgras is zeker in de grote stad geen verschijnsel dat je vaak ziet en daarom noteren we – ondanks dat vers gras geen overbodige luxe is – een dikgedrukt plusje. Als we over het trainingsveld naar de appartementen van Woldring aan de andere kant van de ringweg turen, huppelt er zowaar een complete hazenfamilie voor onze neus langs. Een echte stadsclub, die ook wel weer wat hartveroverends heeft. Als de coronacrisis voorbij is, komen we gauw een tapje scoren!
