Het wordt allemaal nog romantischer. Het bijveld loopt parallel aan een bosweggetje waarop – jawel – in de verte een huifkar rijdt. Zet dat beeld op een melodie van mekkerende schapen aan de andere kant van het veld, en wij zijn om. Echt, wat een heerlijke plek om te voetballen. Ja, het zal in de herfstmaanden wel even kut zijn als je een uit de richting geraakte bal van zo’n weiland af moet plukken, maar die gedachte brengt ons geen moment van de wijs. En dan hebben we het hoofdveld nog niet eens gezien.
We willen de weg weer oversteken, als een nieuwsgierige blik van een langzaam passerende automobilist ons vangt. ‘Nee, meneer, wij zijn niet van hier’, verontschuldigen we ons. Op het hoofdveld springen de verplaatsbare tribunestoelen meteen in het oog. Voor zover wij weten is SVZ daarmee uniek. Stopt deze vorm van amateurvoetbalaanbidderij dan nog een keer? Nee, want wij willen u er nog even fijntjes op wijzen dan SVZ op haar website een bloedserieuze omschrijving heeft staan van hoe je je als onwetende voetballer moet gedragen per positie in het veld. Geen wonder dat Jos Hooiveld z’n eerste stapjes op het voetbalveld juist hier zette. Nee, mooier dan dit wordt het écht niet meer.
