vv Groningen

‘Voetbalclub? We zijn eigenlijk meer een vriendenclub. Lid word je niet zomaar, je moet er echt tussen passen.’ Was getekend, Robert Bollegraaf, voorzitter van VVG. Het geeft in één zin aan waar de Groningse voetbalvereniging voor staat. Een goeie portie gezelligheid, maar dan wel het type gezelligheid waar je van moet houden. En laat dat nou in ieder geval het geval zijn bij jongens die wel weten hoe er tegen een bal getrapt moet worden. Want ging VV Groningen voor de eeuwwisseling vrij anoniem als zondagclub door het leven, sinds een vriendengroep de zaterdagtak leven inblies, maakte VVG steeds meer naam.
De club krabbelde met jongens elkaar goed kenden, vooral van de gezamenlijke bezoekjes aan FC Groningen, in no time op van de zesde naar de tweede klasse. In 2007 donderde de club terug naar de zesde klasse, maar de opmars werd nog eens dunnetjes overgedaan en sinds 2017-2018 speelt VVG in de eerste klasse. Een thuiswedstrijd van ze bezoeken op sportpark Het Noorden valt ook aan te raden. Niet alleen als je van een goede derde helft houdt, maar ook binnen de krijtlijnen word je zelden teleurgesteld. Regelmatig werd VVG al afgeschreven, maar knokte de ploeg zich bewonderenswaardig weer vanuit het niets weer terug.
Als wij op sportpark Het Noorden lopen, trappen drie jongens in een VVG-pakje net een balletje. Ook midden in de coronacrisis blijft de honger naar de bal onverminderd aanwezig. ‘Yo, kan één van jullie de ballen op de tribune terug schieten?’, vraagt één van hen als we wat foto’s schieten vanaf de veranda van het clubgebouw. Dat doen we graag, want ook al wij laten de kans nooit onbenut om even te gloreren als er een voetbal in de buurt ligt. Bijna op maat schieten we de ballen terug. Maar of onze balkunsten aan de VVG-maatstaven voldoen? Nee, verre van zelfs. Maar die derde helft pakken we graag een keer mee.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

sc Creil

Sinds we de amateurvoetbalvelden afstruinen is het nog maar één keer voorgekomen dat we voor een dichte deur stonden. Ook in Creil houden we onze adem in als we de plaatselijke voetbalvelden naderen. ‘We moeten en zullen een rondje om het hoofdveld lopen’, denken we hardop, maar een dicht entreehek lijkt roet in het eten te gooien. Als we checken of het hek geopend is, blijkt dat je er gewoon omheen kunt lopen. Een zucht van verlichting volgt. Want dit veld van SC Creil bevalt ons van afstand al, laat staan van dichtbij.

FC Grootegast

‘Ik gok dat het hermetisch afgesloten is’, klinkt het als we van de parkeerplaats in Doezum lopen richting Sportpark De Leegens. En sinds dat onderkomen vernieuwd is, zit er een hek omheen dat niet bepaald uitnodigt om overheen te klimmen. Maar dat blijkt gelukkig niet nodig. Omdat er blijkbaar ook iemand rondscharrelt in de aangrenzende multifunctionele accommodatie, kunnen we probleemloos doorlopen. En dat was precies de bedoeling, want er staat een bezoek aan Fc Grootegast op het programma.

vv Ouwe Syl

En jahoor, daar staan we dan. Lachend als een boer met kiespijn turen we over een behoorlijke plas water richting het hoofdveld. Hebben we net het clubgebouw op de gevoelige plaat vastgelegd (‘Want dat is het meest makkelijk om mee te beginnen’), verspert een met water ondergelopen ijsbaan ons de toegang tot het strijdtoneel van Ouwe Syl. Op sportpark De Nije Anwas had een bescheiden pont gedurende de wintermaanden dan ook niet misstaan. Maar omlopen is in dit geval een feestje.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2023 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2023 | Over de Bal