vv Groningen

‘Voetbalclub? We zijn eigenlijk meer een vriendenclub. Lid word je niet zomaar, je moet er echt tussen passen.’ Was getekend, Robert Bollegraaf, voorzitter van VVG. Het geeft in één zin aan waar de Groningse voetbalvereniging voor staat. Een goeie portie gezelligheid, maar dan wel het type gezelligheid waar je van moet houden. En laat dat nou in ieder geval het geval zijn bij jongens die wel weten hoe er tegen een bal getrapt moet worden. Want ging VV Groningen voor de eeuwwisseling vrij anoniem als zondagclub door het leven, sinds een vriendengroep de zaterdagtak leven inblies, maakte VVG steeds meer naam.
De club krabbelde met jongens elkaar goed kenden, vooral van de gezamenlijke bezoekjes aan FC Groningen, in no time op van de zesde naar de tweede klasse. In 2007 donderde de club terug naar de zesde klasse, maar de opmars werd nog eens dunnetjes overgedaan en sinds 2017-2018 speelt VVG in de eerste klasse. Een thuiswedstrijd van ze bezoeken op sportpark Het Noorden valt ook aan te raden. Niet alleen als je van een goede derde helft houdt, maar ook binnen de krijtlijnen word je zelden teleurgesteld. Regelmatig werd VVG al afgeschreven, maar knokte de ploeg zich bewonderenswaardig weer vanuit het niets weer terug.
Als wij op sportpark Het Noorden lopen, trappen drie jongens in een VVG-pakje net een balletje. Ook midden in de coronacrisis blijft de honger naar de bal onverminderd aanwezig. ‘Yo, kan één van jullie de ballen op de tribune terug schieten?’, vraagt één van hen als we wat foto’s schieten vanaf de veranda van het clubgebouw. Dat doen we graag, want ook al wij laten de kans nooit onbenut om even te gloreren als er een voetbal in de buurt ligt. Bijna op maat schieten we de ballen terug. Maar of onze balkunsten aan de VVG-maatstaven voldoen? Nee, verre van zelfs. Maar die derde helft pakken we graag een keer mee.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CVO

Al talloze keren vielen we met onze neus in de boter. Dan scheen de zon net perfect op het moment dat wij op een sportcomplex waren, schoten we extra fraaie kiekjes, en verliet je de plaats van bestemming met extra veel voldoening. In Vrouwenparochie hebben we voor het eerst dubbel pech. Als we de oprijlaan van CVO betreden, komt het water werkelijk met bakken uit de hemel. ‘Maar we zijn niet van suiker jongens, of wel?’, klinkt het vanuit onze verwarmde bolide. En zo is het. Maar net als we net hebben besloten om ons vrijwillig kleddernat te laten regenen, volgt de volgende tegenslag.

FC Zuidlaren

Aan parkeerplaatsen hebben ze er nooit een gebrek, en aan veiligheid vast ook niet. Want als je sportcomplex pal naast het opleidings- en trainingscentrum van de politie ligt, kun je die conclusie wel trekken. Op een aangename vrijdagmiddag is het nog wel even gissen of het toegangshek van sportpark De Wenakkers los zit, maar na een verlossende oerkreet van één der Over de Bal-crewleden kunnen we eens van dicht bij zien waar FC Zuidlaren haar thuisduels afwerkt.

Wykels Hallum

De hekken staan breed voor ons open, alsof er rekening mee wordt houden dat we langskomen. In de praktijk moet er een vracht bier worden afgeleverd in de kantine en zijn de hekken geopend voor de vrachtwagenchauffeur die dat allemaal in goede banen moet leiden. Geeft niks, wij maken mooi van de gelegenheid gebruik om It Blikkelân te verkennen. En de doorgewinterde amateurvoetballiefhebber weet dat je dan op bezoek bent bij Wykels Hallum. De club waar een zwaluw het clublogo siert.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal