vv Nieuwolda

Over voetbalverenigingen met slechts één team zouden we een eeuwige lofzang kunnen houden. Puur omdat je ze moet koesteren zolang ze er zijn. De velden liggen er vaak retestrak bij en het cement van de accommodatie is kneuterigheid in de puurste vorm. Precies dat treffen we aan in Nieuwolda, waar de plaatselijke hoofdmacht haar clubkleuren wekelijks verdedigt in de krochten van het amateurvoetbal: de reserve Zesde Klasse.

Dat gebeurt op De Boskamp, waar al onze verwachtingen volledig worden waargemaakt. Als we op een vrijdagmiddag probleemloos het complex betreden, zijn de velden vers gemaaid en de krijtlijnen dik aangebracht. Ooit luisterde de vereniging naar de naam OVO (onder vrienden opgericht), later werd daar de N van Nieuwolda voor geplakt (NOVO), maar tegenwoordig is de plaatsnaam van het dorp met ruim duizend inwoners gelijk aan de naam van de voetbalvereniging.

‘Velden, zei u?’ Ja, meervoud. Want VV Nieuwolda beschikt over twee velden. Het bijveld ziet er op het eerste oog niet uit alsof-ie actief gebruikt wordt, maar alleen al de omheining en de groen aangeslagen goals laten het hart van menig amateurvoetballiefhebber sneller kloppen. En ja, ook dit veld ligt er superstrak bij. De terreinmeester heeft zelfs de moeite genomen om het gras op de aangrenzende ijsbaan mee te nemen. Als die beste man ook de clubkleuren van Nieuwolda verdedigt, is er maar één conclusie gerechtvaardigd. Want dan zit het met het doorzettingsvermogen in de ploeg wel goed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

HS’88

‘Hé meneer, kunt u het hek even voor ons opendoen?’ We wandelen op het centrale pad van sportpark De Kalkwijck in Hoogezand om het onderkomen van HS'88 eens van dicht bij te bekijken, maar als-ie op slot zit, moet je net een beetje geluk hebben. ‘Waarom dan wel niet?’, roept de man met de bos sleutels aan de andere kant van de sloot. ‘Even wat fotootjes schieten meneer, allemaal reclame voor de club!’, klinkt onze laatste troef. En die is overtuigend genoeg. Even later is het entreehek geopend en betreden we het paarse deel van De Kalkwijck.

vv St. Jacob

‘Zeg jongens, enig idee wie Dooitzen de Bildt is?’ Het is een vraag die de wenkbrauwen doet fronsen. Geen onterechte vraag, want voor het sportcomplex dat we bezoeken wordt de navigatie afgestemd op de straat die is vernoemd naar de gerenommeerde kaatser die in de jaren 20 en 30 furore maakte in Sint-Jacobiparochie. Op sportpark De Fijfskaar is dan ook niet alleen het thuishonk van VV St. Jacob te vinden, maar ook een kaatsveld. En hoe klein het dorpje ook mag zijn: het is en blijft het startpunt van de Friese pelgrimsroute naar Hasselt in Overijssel. Staat toch leuk op je cv.

vv Siddeburen

Natuurlijk staat ook Sportpark Ewensborg op ons lijstje, al was het maar vanwege de historie. Ooit stonden er in Siddeburen twee borgen, waarvan het steenhuis van de familie Ewens er eentje was. Zie je weinig meer van, maar met de sportparknaam is een stukje Siddeboerster historie bewaard gebleven. Op wedstrijddagen tellen we dan ook met liefde €2,50 voor een programmaboekje neer, maar op een verlaten vrijdagmiddag kun je gewoon doorlopen. Of nou ja, verlaten, alleen als je de onvermoeibare robotmaaier niet meerekent. Terwijl wij ons rondje doen, levert die de nodige arbeid om de grasmat strak te krijgen voor het voetbalweekend dat nadert.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal