vv Wardy

Je hebt er van die sportparken bij, waarbij je het kunstgrasrubber al van veraf ruikt. Niet onze favoriet, dus is het fijn als precies het tegenovergestelde een feit is. In Ferwerd bijvoorbeeld, waar dat al begint bij de ingang, waar de plaatselijke voetbalvereniging je er fijntjes op wijst dat je welkom wordt geheten op De Boppeslach. Die boodschap heeft een vrachtwagenchauffeur op vrijdagochtend al goed in z’n oren geknoopt, want hij laadt het ene na andere kratje bier binnen in het clubgebouw. U had het wellicht al begrepen: we zijn op visite bij vv Wardy.

En bij de zaterdagvijfdeklasser komen we superlatieven tekort. Dat komt vooral omdat de club aan alles voldoet wat je bij een vijfdeklasser hoort tegen te komen. Allereerst de dug-outs: wat een pareltjes! We fotograferen ze werkelijk uit alle hoeken en standen. ‘Dat die verfoeide kunststof exemplaren nog maar jarenlang uit Ferwerd mogen worden geweerd’, denken we unaniem. Imperfectie is hier voor ons perfectie. Reclameborden met gele aanslag erop? Plusje. Een bruggetje richting het bijveld. Nog een plusje. En dat terwijl de Sint-Martinuskerk ons in de verte aankijkt. Dit is een sportcomplex met een wauw-factor.

En dan hebben we het mooiste nog niet eens gehad, want aan de lange zijde van de accommodatie loopt een dijkje. Een man die z’n hond op de dijk uitlaat, steekt enthousiast z’n hand omhoog. Wat speurwerk leert ons dat er vroeger een trein over het dijkje reed – het Dokkumer Lokaaltje. Man, wat moet dat een prachtig beeld zijn geweest. Ware het niet dat Wardy pas werd opgericht nadat de spoorlijn al was opgeheven. Maar gelukkig zijn wij romantici. We bedenken die langstuffende trein er wel bij, terwijl 22 gladiatoren om de winst op De Boppeslach strijden. Wardy, we hebben je omarmd!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

SVM

SVM uit het Limburgse Munstergeleen was er in 1928 als de kippen bij om haar clubnaam bij de KNVB te laten vastleggen. Het is de reden waarom datzelfde verzoek vanuit Marknesse aan het eind van de Tweede Wereldoorlog geen voet aan de grond kreeg bij de voetbalbond. ‘Twee dezelfde clubnamen kunnen niet’, kreeg oprichter Lokken te horen. Een ramp was het niet, want SV Marknesse - gewoon SVM in de volksmond - was eigenlijk net zo eenvoudig. En zo hadden de Marknessenaren in 1945 een voetbalclub.

sc Creil

Sinds we de amateurvoetbalvelden afstruinen is het nog maar één keer voorgekomen dat we voor een dichte deur stonden. Ook in Creil houden we onze adem in als we de plaatselijke voetbalvelden naderen. ‘We moeten en zullen een rondje om het hoofdveld lopen’, denken we hardop, maar een dicht entreehek lijkt roet in het eten te gooien. Als we checken of het hek geopend is, blijkt dat je er gewoon omheen kunt lopen. Een zucht van verlichting volgt. Want dit veld van SC Creil bevalt ons van afstand al, laat staan van dichtbij.

VV Sport Vereent

Als we voorbij het plaatsnaambord van Oldeberkoop tuffen, zijn we gearriveerd in een van de oudste plaatsen van de Ooststellingwerven. Het is de plek waar Sport Vereent tweewekelijks de zwart-witte clubkleuren verdedigt op Sportpark Lunia. Vernoemd naar de monumentale villa die een steenworp verderop dienst doet als hotel. Hoewel er deze middag geen bal rolt, voelt het gesloten hek met sportparknaam al als een half charmeoffensief naar ons toe. Een soort Anfield-toegangspoort, maar dan in de Friese polder. Niets meer aan doen, nooit meer vervangen.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal