ASC’75

Tijdens elke sportparkentour, maken we een overzicht van clubs die we een bezoekje brengen. Maar als je het lijstje dan keurig hebt afgewerkt en terug naar huis wilt, is het toch doodzonde als je op de route toch nog een accommodatie ziet die je dan net zo goed nog even kunt bezoeken? Als wij de velden van ASC '75 van een afstandje ineens in het vizier krijgen, moeten wij daar dan ook per se heen. In eerste instantie vermoeden we het sportpark al voorbij te zijn gereden, maar als we een zijweggetje inslaan om te draaien, blijkt dat we ineens op de parkeerplek van de sportvereniging zijn uitgekomen. Het levert de nodige lachsalvo’s op.

Het is dan wel vrijdagmiddag en ASC ‘75 is een zaterdagclub, het lijkt wel alsof er een wedstrijddag gaande is. De plaatselijke jeugd uit Augustinusga en Surhuizum lijkt massaal te zijn uitgelopen om alvast een balletje te trappen, terwijl één van de klassiekers van André Hazes (nee, niet junior, maar de échte) uit een meegebrachte speaker galmt. Kijk, lekker in de buitenlucht actief én een goede muzieksmaak. Da’s een plusje! Wij lopen dan ook goedgemutst door over de oprijlaan richting het hoofdveld. Terwijl de zon ondergaat, kijkt de terreinmeester even op van ons bezoek. Hij trekt nog even een reeks verse krijtlijnen voor de zaterdag die volgt.

En dan begeeft de batterij van onze camera het definitief. Zul je altijd zien na zo’n lange dag met plaatjes schieten. Gelukkig kunnen iPhones tegenwoordig ook wel wat. En dus weten we de schoonheid van Sportpark ASC goed in beeld te brengen. De kantine gaat duidelijk alweer wat jaartjes mee, de prachtige landerijen op de achtergrond en de Augustinuskerk die schittert tussen de roze luchten: nee, voetballen is hier zo vervelend nog niet. En dus laten we de plaatselijke jeugd onverstoord haar gang gaan als wij weer richting de uitgang lopen. Een waardige dagafsluiter.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vv Westerlee

In vroegere tijden, op de grens van klei en veen, tussen het dorpsschooltje en arbeidershuisjes, lag het land van de kuipmakerij. Hier werden zware tonnen gemaakt door noeste arbeiders. En op dit ‘Koeperlaand’ wordt tegenwoordig elke zaterdag tegen een bal getrapt bij vv Westerlee. Sinds 1962 gebeurt dat al in de onmiskenbare oranje clubkleuren, al wilde het broekje in de voorbije decennia de ene keer nog weleens wit zijn en de andere keer zwart. Sinds 2003 is het definitief wit. En maar goed ook, want in het Oldambt houdt men van duidelijkheid.

vv Marrum

Weleens katten en roeken tegelijkertijd op een voetbalveld gezien? Die kans is niet bijster groot, tenzij je een kijkje neemt op sportpark Achterdijk in het Friese Marrum. Daar staan ze wekelijks binnen de krijtlijnen als de teams van VV Marrum in actie komen. Figuurlijk gezien dan, want Marrumers schijnen katten te worden genoemd, terwijl Westernijkerkers roeken worden genoemd. In het logo van de club zijn beide dieren samen verenigd. Een historisch feitje dat we jullie niet wilden onthouden.

V.V. Holwerd

De plaats wordt door iedereen die wel eens op Ameland is geweest vooral geassocieerd met de opstapplaats voor de veerdienst naar het eiland, maar Holwerd is meer dan dat. Er wordt bijvoorbeeld gevoetbald, om maar eens met de deur in huis te vallen. En dat gebeurt op Sportpark De Morgenzon, waar sinds juni 1976 tegen een bal getrapt wordt. Eerder gebeurde dat al op het Keechje. De hoofdmacht van de club verdedigt de blauwzwarte clubkleuren wekelijkse in de Vijfde Klasse en bestaat vooral uit jonge twintigers en dertigers, verdeeld over twee seniorenteams. Ook herbergt de club nog zeven juniorenteams, vrijwel helemaal verdeeld over alle leeftijdscategorieën.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2023 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2023 | Over de Bal