Dat is afgelopen seizoen dan wel mislukt, maar het biertje smaakte er niet minder om in de kantine annex dorpshuis, dat net als het onderkomen van SV Suawoude ook naar de naam De Suderfinne luistert. Als wij er te gast zijn, turen we even door de ramen naar binnen, waar zich het beeld van een bruine kroeg ontvouwt. Geen wonder dat de derde helft hier wél altijd winnend wordt afgesloten. Om misverstanden te voorkomen, geven bewegwijzeringsbordjes bij binnenkomst op het bescheiden sportcomplexje duidelijk aan dat het dorpshuis ook de kantine is. Wel keurig gescheiden van onder meer de bestuurskamer, die aan het enige speelveld op de Suderfinne grenst. Op een bordje voor het raam staan de lotnummers vermeld die toch niet onverdienstelijke prijzen hebben opgeleverd: Een rollade (met één l), bier (met tweemaal een r) en theelichtjes. Althans, dat vermoeden we.
We twijfelden even of we het moeten vermelden, maar we doen het toch. Want bij een poging op goed geluk blijkt de deur van de bestuurskamer op een zonnige en uitgestorven vrijdagochtend bij SV Suawoude gewoon geopend. Daar maken wij misbruik van in de goede zin van het woord, want bij onze onaangekondigde bezoekjes pak je niet altijd een bestuurskamer mee. En zo worden we zomaar getuige van de prijzenkast van de Sûwaldsters, al sluiten we niet uit dat er ook enkele bokalen tussen staan van de gymvereniging. Na een rondje over het hoofdveld, houden we het weer voor gezien. En dat doen we met een goed gevoel. Want zeges mogen in Suawoude misschien zeldzaam zijn; op de Suderfinne schuift ook het degradatiespook gewoon aan als de tap wordt opengezet.