sv Urk

Tribune SV Urk op sportpark de Meent
Soms is een plattegrond heel fijn. Praktisch ook, dat vooral. Want zodra wij sv Urk op De Vormt betreden, lijkt het wel alsof we op een soort vakantiepark zijn aanbeland. Zo zien wij dat Sportvereniging Urk gebruik maakt van veertien velden. Veer-tien! ‘Hoe gaan we dit in hemelsnaam enigszins snel portretteren en toch alle krenten in de pap te pakken krijgen?’, vragen we ons af. We besluiten ons vooral rond het hoofdveld met de fraaie tribune op te houden, maar een gesloten toegangshek bezorgt ons alweer het nodige angstzweet. Enkele gymmende scholieren bieden uitkomst: ‘Je kunt eromheen lopen, dan kun je het veld op.’

Eerlijk is eerlijk, zo’n enorm sportcomplex verwacht je bij lange na niet als je nog nooit eerder op De Vormt bent geweest en rustig in je autootje langs de weilanden op de – hoe kan het ook anders – Vormtweg kachelt, op weg naar wat komen gaat. De ambitieuze Hoofdklasser streeft het hoogste na, maar is stellig: alleen met jongens uit ons eigen dorp, dat zo’n 20.000 inwoners kent. En dat is een prachtige voetbalgedachte als je weet dat er in de Hoofdklasse over het algemeen regelmatig met envelopjes met inhoud onder tafels geschoven wordt om een zo goed mogelijk team te kunnen samenstellen.

Urk, waar mannen met hun visserijsieraden tussen de krijtlijnen verschijnen. Urk, waar een gerookt visje deel uitmaakt van de derde helft. Urk, waar de plaatselijke jeugd ook in hun vrije tijd in een shirt van de eigen voetbalclub loopt. Het karakter van dit vissersdorp is overduidelijk óók het kloppende hart van SV Urk, waar de tomeloze inzet van vrijwilligers er mede voor heeft gezorgd dat de club staat waar het nu staat. Als de stap naar het betaalde voetbal ooit nog eens gezet kan worden, juichen wij het toe. Al was het maar omdat ons land op dat niveau wel een markant voetbalraspaardje als SV Urk kan gebruiken.

Als de stap naar het betaalde voetbal ooit nog eens gezet kan worden, juichen wij het toe.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vv SGV

Bij grotere amateurclubs is het niet zo moeilijk om de ingang te vinden. Bij kleinere clubs is dat soms een ander verhaal. SGV uit Schildwolde is hier misschien wel het mooiste voorbeeld van. De ingang vind je bijna alleen direct als je eerder op sportpark Onder de Juffer bent geweest. Een naam met een subtiele knipoog naar de statige Juffertoren, die over het complex uitkijkt. Maar dan heb je het smalle oprijlaantje aan de Hoofdweg in het dorp nog niet gevonden. Vrijwilliger Tjarco Starke moet lachen als we erover beginnen: ‘Ja, er zijn menige auto’s omgekeerd als ze de ingang voorbijreden. En soms ging het ook in tweede instantie fout.’

VV Anjum

Wie op de Sylsterwei richting Anjum rijdt, kan van veraf al zien waar in het dorp elke zaterdag tegen een bal getrapt wordt. En eerlijk is eerlijk: wie de clubkleuren van VV Anjum verdedigt, mag dat tweewekelijks doen onder prachtige omstandigheden. De wind vanaf Nationaal Park Lauwersmeer én de Waddenzee zal ongetwijfeld menig duel al eens hebben beïnvloed, maar dat kan ook niet missen als je sportvelden precies tussen beide wateren ingeklemd liggen.

SV De Heracliden

Als in de verte het geluid klinkt van een naderende trein, gaan we er eens even goed voor staan. ‘Een trein en een voetbalveld in één shot, die ontbrak nog op ons verlanglijstje’, klinkt het. We staan op het hoofdveld van SV de Heracliden in Uithuizermeeden als die trein langs dendert, maar heel goed krijgen we ‘m niet in het vizier. Toch klagen we niet. Bij De Heracliden blijken we namelijk met onze neus in de boter te zijn gevallen, want alles lijkt tijdens ons bezoek aan Sportpark Meij te kloppen.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2025 | Over de Bal