‘En wat nou als er een tegenligger aan komt rijden?’ Onze chauffeur is er niet gerust op als we met een slakkengangetje op de Pieter Venemakade rijden in Kiel-Windeweer. Dat gebeurt strak ingeklemd tussen een gracht rechts van ons en prachtige, oude woningen links van ons. Ruimte voor tegemoetkomend verkeer is er niet, maar gelukkig arriveren we voordat dit dilemma optreedt bij een handvol parkeerplekken voor dorpshuis ‘t Woldhuus. Dat doet tevens dienst als kantine voor VV Kiel-Windeweer. Alhoewel, doet? Deed, kunnen we beter zeggen. De club is in verval en dat is in één oogopslag zichtbaar.
Door een conflict met de gemeente en stichting dorpshuis ‘t Woldhuus over het kantinegebruik, is de kleine voetbalvereniging min of meer ter ziele gegaan. Er werden geen elftallen voor de competitie ingeschreven, waardoor Kiel-Windeweer inmiddels geen bloeiende, maar een slapende voetbalvereniging heeft. ‘Het onkruid heeft beide doelen al bijna overmeesterd, en in dit tempo moeten ook de dug-outs er snel aan geloven’, concluderen we. Wij houden van imperfectie, maar als een voetbalvereniging op sterven na dood is, gaat ook ons dat aan het hart.
‘Weten jullie dat ik hier ooit nog gevoetbald heb? Het was kletsnat en na een sliding gleed ik onder de boarding door en lag ik bijna op straat’, zegt één van ons. De ligging maakt dit bescheiden onderkomen inderdaad pittoresk, en dat beide velden nog steeds gemaaid worden, koestert bij ons de hoop dat voetbalminnend Kiel-Windeweer toch ooit weer een dorpsclub krijgt om trots op te zijn. Sommige reclameborden doen haast vermoeden dat sommige uitingen hier sinds vorige eeuw al onveranderd zijn gebleven. En of Kiel-Windeweer er nou beter van wordt of niet: bij ons scoren ze louter plusjes op het beoordelingsformulier. Lezen jullie mee, gemeente Midden-Groningen?
