Op de Achterdijk voelen we ons in eerste instantie wat onwennig. Als we parkeren voor de kantine, worden we vanuit een auto met Duits kenteken aangestaard met een wazige blik van ‘Wat valt hier in hemelsnaam te fotograferen?’ Want inderdaad, dat doen wij. En niet zo’n beetje ook. Zelfs in de stromende regen op de Achterdijk. En daar schrokken wij. Een akelige stilte maakt meester van ons als wij het hoofdveld betreden. ‘Geen dug-outs? Hoe dan?’ Dit hebben we nog nooit meegemaakt.
‘Weleens katten en roeken tegelijkertijd op een voetbalveld gezien?’
Terwijl we een rondje over het hoofdveld maken, gaat er van alles in ons om. ‘Zouden ze stoeltjes uit de kantine naar het hoofdveld slepen tijdens wedstrijden? Maar als het regent dan?’ We kunnen er met ons verstand niet bij. Dug-outloze hoofdvelden zagen we nog nooit eerder. Ineens doemen ze alsnog op, naast het entreegebouw. ‘Dug-outs op wielen, verrek!’ Die zagen we nog niet eerder, maar Marrum heeft de primeur. ‘Zullen we deze rollende exemplaren ook nog even aan die Duitsers laten zien?’, zegt één van ons. We lachen in koor. ‘Nee, doe maar niet. Ze zien ons al aankomen.’
