Warm, sociaal, klein, en ook zeker brutaal. Het zijn kenmerken die je zonder enige twijfel in één adem kunt noemen met VVK: een heuse volksclub binnen de stad Groningen. Officieel staat de afkorting voor Voetbal Vereniging Korreweg, maar gemakshalve wordt ook Vrije Vrienden Klup weleens gebruikt. Beide afkortingen geven geven iets aan. De ene waar VVK de wortels heeft liggen, de andere hoe leden binnen de club met elkaar omgaan. ‘VVK’ers hebben een vechtkarakter en gaan voor elkaar door het vuur’, vertrouwde oud-voorzitter John Klaassen al eens toe.

Hoeveel voetbalverenigingen kun je afstrepen als je een rondje op de volledige ringweg van de stad Groningen rijdt? Eentje die je meteen te binnen moet schieten is Potetos. De clubnaam doet vermoeden dat er sprake is van Molukse roots, maar niets is minder waar. Potetos werd 72 jaar geleden opgericht omdat het werknemers van PTT in hun vrije tijd leuk leek om weleens tegen een balletje te trappen. En zo ontstond de POst TElegraaf Telefoon Ontspannings- en Sportvereniging. En dat maakt van Potetos een afkorting om u tegen te zeggen.

Vlak nadat we in Groningen een broodje hebben gescoord in winkelcentrum Paddepoel, rammelen we op een steenworp afstand aan de poort van De Parrel. Het sportpark, ingeklemd tussen de stadswijken Selwerd, Paddepoel en de Concordiabuurt, zit echter potdicht. Ook niet heel vreemd midden in een coronacrisis, maar het is toch een tegenvaller. Gelukkig leent De Parrel zich uitstekend om er ook foto’s van te schieten als het hek op slot zit. En dat doen we dan ook. Alleen oog hebben voor de voetbalvelden is hier wel gevaarlijk, want het verkeer raast aan alle kanten voorbij. Als we op het aangrenzende fietspad lopen, worden we bijna aan de kant gedrukt door een verontwaardigd ANWB-koppel op eBikes.

Je hebt van die amateurclubs waar je een seizoenkaart van zou moeten kunnen kopen. Gewoon, zodat je trots met zo’n kaart rond kan lopen paraderen, totdat iemand vraagt: ‘Maar waarom dan in vredesnaam?’ En dat je dan een uitleg begint die geen einde lijkt te kennen. Zo lijkt een seizoenkaart van Groninger Boys ons wel wat. Niet alleen omdat doelpuntenmachine Freddy de Grooth zijn goals er daar inlegt als warme broodjes die over de toonbank gaan, maar ook omdat het een vereniging is waar altijd wel wat gebeurt. Zelfs als er niet gevoetbald wordt. Dat blijkt maar weer als we midden in de coronacrisis een kijkje nemen op het roodwitte deel van sportpark West-End in Groningen.

Tergend langzaam duwen we het entreehek van Stadion Stadspark open, waarna de stem van één van ons een aantal bestuursleden doet opschrikken. ‘Heren, mogen we even een rondje over het sportpark maken?’ Normaal vragen we niet direct om toestemming en gaan we gewoon onze gang, maar in een coronacrisis moet je aan het toeval niets overlaten. Bij Velocitas 1897 in de stad Groningen hebben ze daar geen enkele moeite mee. ‘Deze club heeft zo’n geweldige historie, dat vind je nergens anders’, vertrouwt een vrijwilliger ons toe. En dus maken wij rustig en zeker niet snelvoetig ons rondje.

Het is voor veel seniorenteams in Noord-Nederland toch altijd wel een dingetje als de competitie-indeling wordt bekendgemaakt: zitten we bij G.S.V.V. The Knickerbockers ingedeeld? Een bezoek aan de Groninger studentenclub, één van de grootste amateurvoetbalverenigingen van Noord-Nederland, staat vaak garant voor een retegezellige derde helft, met aansluitend een bezoekje aan het Groninger nachtleven. Als je dat redt tenminste, want vooral als het verkeerslicht in het Appleknockers Flophouse op groen staat, is het voor veel voetballers al een uitdaging om na 21:00 uur überhaupt nog enigszins recht te kunnen lopen.

Je kent het wel: je zet op zaterdag of zondag met de auto koers naar je cluppie voor een lekkere pot voetbal, en dan probeer je natuurlijk zo dicht mogelijk bij het veld te parkeren. Er is in Groningen echter één club die een uitzondering op die gedachte vormt. Als je naar SV Lycurgus moet, is je bolide pal naast het hoofdveld parkeren ongeveer het slechtste idee dat je kunt krijgen. De kans is namelijk groot dat als iemand op het hoofdveld de bal hard weg rost, jouw auto de klos is. Spelers op het veld zullen meer dan eens angstvallig in de gaten hebben gehouden of hun auto ongeschonden uit de strijd kwam.

‘Het begon ooit in een café en het eindigt ook nog steeds vaak in een café.’ We kennen weinig verenigingen die hun historie zo treffend op hun website weten te omschrijven als Oud Zwart Wit. Maar we hebben het hier dan ook niet over een doorsnee vereniging. OZW, zoals de club in de volksmond wordt genoemd, hecht veel waarde aan respect tussen de krijtlijnen en hanteert zelfs een ballotagecommissie als je lid wilt worden. Lid worden kan alleen via iemand die al OZW-lid is, en moet dan nog goedkeuring krijgen van de overige leden. Dat komt wat chique over, maar het maakt van OZW een club waarbij iedereen elkaar kent. En da’s gezellig en vertrouwd!